काही करा...पन मी तुमच्यापैकी कुणालाच सोडणार नाही .... पोलिसाना सर्व सांगनार..." रडत , हुंदके देत ती जणु त्यांना चेतावणी देत होती, तसा प्रत्येकजन एकमेकाकडे पाहु लागला. त्यात उमेश रागाने वेडा झाला... गायत्रीला चार शिव्या हासडतच पुढ सरसावला. जोरजोरात तीच्या मुस्काटात लगावल्या, मी पुढ जात त्याच्या समोर हात जोडु लागले पन मला बाजुला ढकलुन लावल... आपल्या खिशातुन लोखंडी पट्टीसारखी वस्तु बाहेर काढत गायत्रीकड पाहील.. तीच्या अंगात उभ रहायच ताकत उरली नव्हती, विस्कटलेल्या केसांत जमिनीवरची माती , पालापाचोळ चिकटुन बसलेला, चिंधड्या झालेल्या अंगावरची कपडे रक्त धुळीन माखलेली...
तीच्या गळ्याला गच्च पकडत आपल्या मित्रांकड पहात उमेश म्हणाला....
" शेवटचा राऊंड कोण करणार काय रे...?"
तसा एकजन म्हणाला....
तीच्या गळ्याला गच्च पकडत आपल्या मित्रांकड पहात उमेश म्हणाला....
" शेवटचा राऊंड कोण करणार काय रे...?"
तसा एकजन म्हणाला....
" शेवटचा का रे....?"
" कारण इथुनपुढे ही 'सुहानी' सारखी हवी तेव्हा चघळायला मिळणार नाही.."
हातातली पट्टी गायत्री समोर धरत त्यान त्या पट्टीवरच बटन दाबल तस सट्टकन धारधार चाकुच लखलखत पात बाहेर आल...
" पोलीसात जाणार...?"
एवढेच शब्द उमेशच्या तोंडातुन बाहेर पडले आणी खस्स्स्स कन चाकू तीच्या पोटात आरपार खुपसला... हे पाहून माझे हातपायच गळून पडले... गायत्री जीवाच्या आकांतान वेदनेन तळमळत होती उमेश मात्र एकापाठोपाठ एक असे वार करतच राहीला. "
सगळ शांतपणे ऐकत होतो पन मनात लाव्हा उसळत होता... तशी ती पुढे म्हणाली..
" गायत्री...सताड उघड्या डोळ्यांनी ती प्रत्येकाला पहात कधी गतप्राण झाली हेच कळल नाही...तीला मारुन त्यांनी तीथेच एका झाडाखाली खड्डा कढुन पुरून टाकले आणि मलाही असेच मारण्याची धमकी देऊन सोडून दिले... त्या रात्रि घरी परतले आणि college ला आलेच नाही.. पन ते एवढ्यावरच थांबले नाहीत.. चैनीला पैसे कमी पडले की त्या MMS ची धमकी देऊन माझ शरीर विकायला सुरवात केली...मला त्यांनी वैश्या बनवुन टाकल होत रे..."
सुहानी हुंदके देऊन रडत होती, तीची अवस्था समजुन घेण्यापलिकडे होती...
" गायत्री...सताड उघड्या डोळ्यांनी ती प्रत्येकाला पहात कधी गतप्राण झाली हेच कळल नाही...तीला मारुन त्यांनी तीथेच एका झाडाखाली खड्डा कढुन पुरून टाकले आणि मलाही असेच मारण्याची धमकी देऊन सोडून दिले... त्या रात्रि घरी परतले आणि college ला आलेच नाही.. पन ते एवढ्यावरच थांबले नाहीत.. चैनीला पैसे कमी पडले की त्या MMS ची धमकी देऊन माझ शरीर विकायला सुरवात केली...मला त्यांनी वैश्या बनवुन टाकल होत रे..."
सुहानी हुंदके देऊन रडत होती, तीची अवस्था समजुन घेण्यापलिकडे होती...
" गायत्रीची सुटका झाली पन मी रोज मरण यातना भोगत राहिले.... त्यांच्यातले तीघे मेले, बर वाटल, पन त्या दोघानी काल माझ्या छोट्या बहिनीला सोबत आणायला सांगितल तसा माझा नाईलाज झाला.. हे आयुष्याच संपवून या नरकातुन मुक्त व्हायच ठरवल... पन त्या नराधमानी फक्त माझाच नाही आपल्या college मधील आणखी मुलींचे MMS बनवले होते. .."
तीच बोलण ऐकुन तर माझ सर्वस्वच हरवुन गेल्यासारख वाटल. डोळ्यातून घळा घळा पाणी येत होत... मनाला असह्य यातना होत होत्या.. एक क्षण वाटल की छाती फाडून काळीज काढाव आणि दुर कुठेतरी फेकून द्याव...काय उपयोग होता त्याचा... माझी गायत्री... किती निरागस .. किती हळवी होती. तीच हसण, बोलण सार काही संपल होत... सावत्र आईनही छळ मांडलेला, पन सहन करत होती, कुणाला न सांगता, कुठतरी प्रेमाचा ओलावा भेटु लागला होता पन नशीबान तो ही हिराऊन घेतला, तीच्याकडून.... खुप खुप रडावस वाटत होत, फक्त एकदा तीला घट्ट मिठी मारुन मनातल सार दु:ख बाहेर काढावस वाटत होत...
मला अश्रु अनावर झालेले... मनात म्हंटल...
' गायत्री.... खुप सहन केलस ग तु... पन तुझा अभिमान वाटतोय.... त्या राक्षसांना संपवलस.. तुझ्यावर प्रेम केल ते क्षण आयुष्यभर मनात राहतील...'
इतक्यात बाहेर कसलातरी गोंधळ उडाल्यासारख जाणवल.. कोणीतरी आत येण्यासाठी विनवणी करत होत.. काही कळायच्या आत तो मुलगा आत आला.. त्याला पाहून सुहानी भीतीन शहारली आणि माझा हात घट्ट पकडला.. त्या मुलाच अंग घामान भिजल होत... कपडे चिखलाने बरबटलेले आणी ठिकठीकानी फाटले होते.. अंगावर खरचटल्याच्या जखमा आणि एका अनामीक भीतीने डोळ्यातून वहाणार पाणी...
मी त्याला पहाताच ओळखल तसा तो दोन्ही हात जोडत सुहानी समोर गुडघ्यावर बसत रडतच म्हणाला...
मला अश्रु अनावर झालेले... मनात म्हंटल...
' गायत्री.... खुप सहन केलस ग तु... पन तुझा अभिमान वाटतोय.... त्या राक्षसांना संपवलस.. तुझ्यावर प्रेम केल ते क्षण आयुष्यभर मनात राहतील...'
इतक्यात बाहेर कसलातरी गोंधळ उडाल्यासारख जाणवल.. कोणीतरी आत येण्यासाठी विनवणी करत होत.. काही कळायच्या आत तो मुलगा आत आला.. त्याला पाहून सुहानी भीतीन शहारली आणि माझा हात घट्ट पकडला.. त्या मुलाच अंग घामान भिजल होत... कपडे चिखलाने बरबटलेले आणी ठिकठीकानी फाटले होते.. अंगावर खरचटल्याच्या जखमा आणि एका अनामीक भीतीने डोळ्यातून वहाणार पाणी...
मी त्याला पहाताच ओळखल तसा तो दोन्ही हात जोडत सुहानी समोर गुडघ्यावर बसत रडतच म्हणाला...
"सुहानी... माफ कर मला.... आमच्यामुळे तुझी ही अवस्था झाली .... पन ती आम्हाला जीवंत सोडणार नाही... "
मला थोड आश्चर्य वाटल तसा तो पुढ बोलु लागला...
" तीन आधी विशाल ला, मग उमेश, अनिकेत संपवल, आणि परवा तुम्ही पोलीसांच्या स्वाधीन केलेला माझा मित्र दिपक... काल hospital मधे admit दिपक न सर्जीकल ब्लेड ने स्वतावर अनेक वार करून घेतले आणि मग hospital च्या बिल्डिंग वरून ऊडी मारून आत्महत्या केली..पन मला माहिती आहे, हे तीन करायला भाग पाडल...."
त्याच बोलन ऐकुन आम्ही तीघही सुन्न झालो... " क......कोणी केल हे..."
तोच एक थंड वा-याची झुळूक बाजुच्या खिडकीतून आत आली...
तोच एक थंड वा-याची झुळूक बाजुच्या खिडकीतून आत आली...
माझ बोलण ऐकुन त्यान माझ्या कडे पाहिल तस तो शहारला.. डोळ्यात एक भीती दाटली... तसाच हात जोडत तो रडू लागला...
" गायत्री.... माफ कर मला..... पुन्हा कुठल्याच मुलीच्या इज्जतीशी खेळणार नाही...."
" गायत्री.... माफ कर मला..... पुन्हा कुठल्याच मुलीच्या इज्जतीशी खेळणार नाही...."
मला काही समजत नव्हत... तो माझ्याकडे बोलून का बोलतोय...
तसा तो पुन्हा बोलु लागला...
तसा तो पुन्हा बोलु लागला...
"संजु ,ती तुझ्या जवळच आहे...... गायत्री..."
आम्ही तीघेही म्गे पहात एकमेकांकडे प्रश्नार्थी नजरेन पहील तसा तो ओरडला...
" प्लीज... मला जिवंत सोड.." आणी
क्षणात त्याच्या चेह-यावरील भाव बदलले... अचानक त्याचा चेहरा रागिट झाला, डोळ्यातून जणु लाल रक्तच... त्याच हे भयान रुप पाहील तशी माझ्या मागे उभी वर्षा किंचाळली... तीचा आवाज ऐकुन बाहेर उभे डॉक्टर, नर्स धावतच आत आले... काही समजायच्या आत त्यान टेबलवरची कात्री उचलली आणि खसाखस स्वताच्या पोटात घुसवली, तसे आम्ही सर्वच थक्क झालो.. तो रडत, ओरडत स्वताला वाचवण्यासाठी विणवनी करत होता आणि दुस-याच क्षणी ती कात्री एकसारखी पोटात घुसवून घेऊ लागला... ते दृष्य पाहुन त्याला पकडायला कंपौंडर आणि वॉर्डबॉय धावले पन तो मागे धावत सुटला आणि खिडकीची काच फोडून तीस-या मजल्यावरून खाली उडी मारली... पडताना त्याच्या शरीरातुन एक पांढरट आकृति बाहेर पडली आणि थंड
वा-याची झुळूक बाजुच्या खिडकीतून आत आली... तसा अंगावर काटा आला...पन हा स्पर्श माझ्यासाठी नवा नव्हता...
आम्ही तीघेही म्गे पहात एकमेकांकडे प्रश्नार्थी नजरेन पहील तसा तो ओरडला...
" प्लीज... मला जिवंत सोड.." आणी
क्षणात त्याच्या चेह-यावरील भाव बदलले... अचानक त्याचा चेहरा रागिट झाला, डोळ्यातून जणु लाल रक्तच... त्याच हे भयान रुप पाहील तशी माझ्या मागे उभी वर्षा किंचाळली... तीचा आवाज ऐकुन बाहेर उभे डॉक्टर, नर्स धावतच आत आले... काही समजायच्या आत त्यान टेबलवरची कात्री उचलली आणि खसाखस स्वताच्या पोटात घुसवली, तसे आम्ही सर्वच थक्क झालो.. तो रडत, ओरडत स्वताला वाचवण्यासाठी विणवनी करत होता आणि दुस-याच क्षणी ती कात्री एकसारखी पोटात घुसवून घेऊ लागला... ते दृष्य पाहुन त्याला पकडायला कंपौंडर आणि वॉर्डबॉय धावले पन तो मागे धावत सुटला आणि खिडकीची काच फोडून तीस-या मजल्यावरून खाली उडी मारली... पडताना त्याच्या शरीरातुन एक पांढरट आकृति बाहेर पडली आणि थंड
वा-याची झुळूक बाजुच्या खिडकीतून आत आली... तसा अंगावर काटा आला...पन हा स्पर्श माझ्यासाठी नवा नव्हता...
*****
" साहेब एका मुलान वेडाच्या भरात हॉस्पिटलच्या खिडकीतुन उडी मारून आत्महत्या केलीय.... हो लवकर या..."
डॉक्टर फोनवर बोलत होते...
डॉक्टर फोनवर बोलत होते...
वैज्ञानिक दृष्टीकोनातुन डॉक्टर मिळुन
त्याच्या आत्महत्येच विश्लेषण करत होते.. 'Hallucinations, Schizophrenia and Multiple Personality Disorder' असे काही जड शब्द त्यांच्या तोंडातून बाहेर पडत होते...
वर्षाने सुहानीचा हात तसाच घट्ट पकडून धरत म्हणाली ...
" तिचा बदला पुर्ण केला. आणि तु स्वताला एकट समजु नको... आम्ही आहोत ना...." तीचा निरोप घेऊन अश्रु लपवतच बाहेर पडलो.... काळीज फाटुन चिंधड्या झालेल..
' का तीला संपवल असेल...? आई बाबाच्या प्रेमाला पोरकी झालेली माझी गायत्री , का तीची थोडीशीही दया त्या नरपिशाच्च्यांना आली नसेल... तीच गोड, निरागस रुप आता कायमच नजरेआड झालय. पन या मनाला कस समजाऊ... एक क्षण तीच्यापासुन दुर राहण्याचा विचार सहन होत नव्हता आणी आता तर हे एवढ मोठ आयुष्य कस जगायच... एकट्यान.... एकच मार्ग आहे,.... हो ..... एकच मार्ग... 'गायत्री' तुझ्यासाठीच ..'
नाव मनात उमटल आणी निश्चय पक्का झाला..
अंत करायचा..तिच्याशिवाय निरर्थक अशा या आयुष्याचा.... चालत एव्हाना तळमजल्यतल्या
पार्किंग मधे पोहोचलो... खुपसारी वाहन दुचाकी एका रेषेत दिसत होत्या . ट्युबच्या प्रकाशात सर्व काही स्पष्ट दिसत होत... पर्किंगमधे कोणीच नव्हत दुर गेटजवळ वयस्कर वॉचमन तेवढा पांढ-या फायबर खुर्चीत शरिर गोळा करून बसलेला... मी चालत गाडीपाशी येत वर्षाला विचारल..
" खर प्रेम करणारा शेवटी एकटाच का रहातो ग ...?."
बोलता बोलता मला गहीवरून आल.
"का अस होत ग... ? पन जरी ती या जगातुन गेली असली तरी मनातुन कधीच जाणार नाही.....!!! ."
तीच्याकडे काहीच उत्तर नव्हत... मागुन येत तीन फक्त माझा हात घट्ट पकडत थोडा धीर दिला आणी दुस-या क्षणी माझ्या कानात हळूवार पने कोणीतरी पुटपूटल..
त्याच्या आत्महत्येच विश्लेषण करत होते.. 'Hallucinations, Schizophrenia and Multiple Personality Disorder' असे काही जड शब्द त्यांच्या तोंडातून बाहेर पडत होते...
वर्षाने सुहानीचा हात तसाच घट्ट पकडून धरत म्हणाली ...
" तिचा बदला पुर्ण केला. आणि तु स्वताला एकट समजु नको... आम्ही आहोत ना...." तीचा निरोप घेऊन अश्रु लपवतच बाहेर पडलो.... काळीज फाटुन चिंधड्या झालेल..
' का तीला संपवल असेल...? आई बाबाच्या प्रेमाला पोरकी झालेली माझी गायत्री , का तीची थोडीशीही दया त्या नरपिशाच्च्यांना आली नसेल... तीच गोड, निरागस रुप आता कायमच नजरेआड झालय. पन या मनाला कस समजाऊ... एक क्षण तीच्यापासुन दुर राहण्याचा विचार सहन होत नव्हता आणी आता तर हे एवढ मोठ आयुष्य कस जगायच... एकट्यान.... एकच मार्ग आहे,.... हो ..... एकच मार्ग... 'गायत्री' तुझ्यासाठीच ..'
नाव मनात उमटल आणी निश्चय पक्का झाला..
अंत करायचा..तिच्याशिवाय निरर्थक अशा या आयुष्याचा.... चालत एव्हाना तळमजल्यतल्या
पार्किंग मधे पोहोचलो... खुपसारी वाहन दुचाकी एका रेषेत दिसत होत्या . ट्युबच्या प्रकाशात सर्व काही स्पष्ट दिसत होत... पर्किंगमधे कोणीच नव्हत दुर गेटजवळ वयस्कर वॉचमन तेवढा पांढ-या फायबर खुर्चीत शरिर गोळा करून बसलेला... मी चालत गाडीपाशी येत वर्षाला विचारल..
" खर प्रेम करणारा शेवटी एकटाच का रहातो ग ...?."
बोलता बोलता मला गहीवरून आल.
"का अस होत ग... ? पन जरी ती या जगातुन गेली असली तरी मनातुन कधीच जाणार नाही.....!!! ."
तीच्याकडे काहीच उत्तर नव्हत... मागुन येत तीन फक्त माझा हात घट्ट पकडत थोडा धीर दिला आणी दुस-या क्षणी माझ्या कानात हळूवार पने कोणीतरी पुटपूटल..
" जगासाठी या जगी नसले तरी तुझ्यासाठी तुझ्यापाशी असेन मी...."
तो आवाज गायत्रीचा होता... हो..... गायत्रीचाच... मी चटकन ओळखल, तीच्या तोंडुन कळत नकळत बाहेर पडलेले शब्द जणु माझ्या गायत्रीचेच होते...गर्र कन मान वळवून मागे वर्षाकडे पाहील, पन माझा स्वताःवर स्वता:च्या नजरेवर विश्वास बसत नव्हता... ती बोलत होती आणी मी मात्र आश्चर्याने तीच्याकडे पहात होतो..माझा हात आपल्या हातात घेत म्हणाली..
" प्रेम करते तुझ्यावर, म्हणुन आजही मला मुक्ती नाही भेटली, रोज तुझ्या रुममधे बसुन तुला पाहते, मला भेटायला तुझ्या मनाची तडफड जाणवते, पन नशीब नव्हत माझ, तुझ्याकडुन प्रेम मिळवायच..."
तीचा आवाज मी ओळखला..
" गायत्री.....?
" हो रे... मी.......गायत्री... तुझी 'प्रेमिका'... फक्त एक करशील का रे माझ्यासाठी...." <
" प्रेम करते तुझ्यावर, म्हणुन आजही मला मुक्ती नाही भेटली, रोज तुझ्या रुममधे बसुन तुला पाहते, मला भेटायला तुझ्या मनाची तडफड जाणवते, पन नशीब नव्हत माझ, तुझ्याकडुन प्रेम मिळवायच..."
तीचा आवाज मी ओळखला..
" गायत्री.....?
" हो रे... मी.......गायत्री... तुझी 'प्रेमिका'... फक्त एक करशील का रे माझ्यासाठी...." <
0 comments: