मध्यरात्र झालेली, समोर दारूचे एक एक घोट रिचवत मित्रांच्या गप्पा सुरू होत्या..
 |
| Haunted challenge |
"तुला काय वाटतय, त्याच्यान होईल का रे...?"
दारूचा एक पेग रिचवतच सचिन विचारू लागला तसा समोर बसलेला संजु तोंडात शेगदाणे टाकत म्हणाला
"काय माहीती .... पन जरी नाही झाल तर आपन नुसती पैज जिंकणार नाही तर त्याच तोंड तरी कायमच बंद होईल..."
"न्हायतर काय... मी हे केल आणी ते केल.. भुताबीताला आपन नाही घाबरत..." बोलत विनोदही बाजुला आडवा झाला.
" एक सांग खरच त्या झपाटलेल्या टेकडी वर भुत आसल का र...?" सचिन जरा संशयान बोलत होता
" मला नाही माहीत पन तरी भिती वाटते बाबा आपल्याला...." संजून आपली बाजु स्पष्ट केली. तसा विनोद म्हणाला...
"चालुदे तुमच. मला वाईट झोप आलीये..."
"चालुदे तुमच. मला वाईट झोप आलीये..."
तीन मित्र एका रूममधे दारू पित बसलेले आपल्या चौथ्या मीत्राची वाट बघत. एक पैज लागलेली, पिशाच्च्यान बाधीत शहराबाहेरील एका टेकडीवरच्या त्या वडाच्या झाडाखाली खिळा ठोकुन परतायच , ते ही अमावस्येच्या मध्य रात्री..
पुन्हा एक पेग घशाखाली सरकवत सचिनची नजर भिंतीवरच्या घड्याळावर गेली.
" ये संज्या , रात्रीचा एक वाजलाय, सुम्याला बाहेर पडुन अर्धा तास झालाय. पोचला असेल काय तीथ...?"
" ये संज्या , रात्रीचा एक वाजलाय, सुम्याला बाहेर पडुन अर्धा तास झालाय. पोचला असेल काय तीथ...?"
त्याच बोलण संपताच मोबाईलची रिंग वाजली तसा मोबाईल हातात घेत म्हणाला..
" ये संज्या , ही बघ , कसली तरी व्हिडीओ पाठवलीये त्यान. "
व्हिडीओ पहायला त्यान मोबाईल आडवा केला आणी बाजुला बसलेला संजु मोबाईलमधली ती व्हिडीओ पाहायला लागला, व्हिडीओ मधे त्यांचा मित्र सुमित होता जो स्वताची व्हिडीओ शुट करत होता. ठरल्याप्रमाण तो त्या माळवरच्या भल्या मोठ्या वडाच्या झाडाखाली पोहोचलेला, अमावस्येच्या काळ्याकुट्ट अंधारात त्यान आपल्या बाईकचा हेडलाईट ऑन केलेला त्या प्रकाशात समोर तेच वडाच झाड दिसत होत, गर्द दाट, जमीनीपर्यांन्त लोंबणा-या पारंब्या एखाद्या जटाधारी साधुसारख्या भासत होत्या, त्यान हातामधे धरलेला मोबाईल ते झाड पुर्ण दिसेल असा ठेवला आणी हातांमधला खिळा स्क्रिनवर दाखवत मागे फिरला, त्या गर्द काळोखात तो सोडला तर कसलीच हलचाल दिसत नव्हती, हातातला खिळा जमिनीत ठोकायला तो आता एक दगड शोधु लागला , आणी ती व्हिडीओ रुममधे बसलेले त्याचे मित्र श्वास रोखुन पहात होते, दगड शोधत तो थोडा बाजुला गेला तशी झटकन एक सावली मोबाईलच्या स्क्रिन समोरुन गेल्याच जाणवल आणी मोबाईल वर व्हिडीओ पहाणारे त्याचे मित्र दचकले...
" ये संज्या , ही बघ , कसली तरी व्हिडीओ पाठवलीये त्यान. "
व्हिडीओ पहायला त्यान मोबाईल आडवा केला आणी बाजुला बसलेला संजु मोबाईलमधली ती व्हिडीओ पाहायला लागला, व्हिडीओ मधे त्यांचा मित्र सुमित होता जो स्वताची व्हिडीओ शुट करत होता. ठरल्याप्रमाण तो त्या माळवरच्या भल्या मोठ्या वडाच्या झाडाखाली पोहोचलेला, अमावस्येच्या काळ्याकुट्ट अंधारात त्यान आपल्या बाईकचा हेडलाईट ऑन केलेला त्या प्रकाशात समोर तेच वडाच झाड दिसत होत, गर्द दाट, जमीनीपर्यांन्त लोंबणा-या पारंब्या एखाद्या जटाधारी साधुसारख्या भासत होत्या, त्यान हातामधे धरलेला मोबाईल ते झाड पुर्ण दिसेल असा ठेवला आणी हातांमधला खिळा स्क्रिनवर दाखवत मागे फिरला, त्या गर्द काळोखात तो सोडला तर कसलीच हलचाल दिसत नव्हती, हातातला खिळा जमिनीत ठोकायला तो आता एक दगड शोधु लागला , आणी ती व्हिडीओ रुममधे बसलेले त्याचे मित्र श्वास रोखुन पहात होते, दगड शोधत तो थोडा बाजुला गेला तशी झटकन एक सावली मोबाईलच्या स्क्रिन समोरुन गेल्याच जाणवल आणी मोबाईल वर व्हिडीओ पहाणारे त्याचे मित्र दचकले...
"संज्या काय होत रे, जरा माग घे व्हिडीओ. "
त्यान व्हिडीओ थोडी मागे घेतली तर एक वडवाघुळ स्क्रिन समोरुन गेलेल...
" च्यायला, कसला घाबरतोस रे, पाखरू होत .."
पन हे सांगताना त्याच्याही चेह-यावरचा रंग उडालेला, व्हिडीओ पुन्हा सुरू झाली हातातला खिळा तो जमिनीवर ठोकु लागला दोन तीन ठोके टाकताना एक ठोका चुकुन हातावर बसला तशी जोराची कळ उठली..
त्याच्या चेह-यावर भिती दाटलेली स्पष्ट दिसत होती.. आजुबाजुला पहात पुन्हा हात झाडत पुन्हा तो खिळा ठोकु लागला पन अचानक तो स्तब्ध झाला.. त्याला कसलीशी चाहुल जाणवली, कसलासा आवाज त्या झाडामागुन येत असावा, तो तसाच थांबुन स्तब्धपने समोर पाहु लागला, श्वास रोखुन त्याची नजर त्या झाडावर खिळली होती, काही क्षण ही भिषण जीवघेणी शांतता त्याचे मित्रही मोबाईल पहाताना अनुभवत होते, तोच जमिनीवर ठेवलेला तो मोबाईल झपकन आडवा झाला तस काळकुट्ट आकाश दिसु लागल.. काही सेकंदात मोबाईलवरची ती व्हिडीओ बंद झाली... तसा हातात धरलेली मोबाईल खाली ठेवत संजु म्हणाला...
" चला हाजार हाजार रुपये तयार ठेवा... शेवटी पैज जिंकली साल्यान...."
त्यान व्हिडीओ थोडी मागे घेतली तर एक वडवाघुळ स्क्रिन समोरुन गेलेल...
" च्यायला, कसला घाबरतोस रे, पाखरू होत .."
पन हे सांगताना त्याच्याही चेह-यावरचा रंग उडालेला, व्हिडीओ पुन्हा सुरू झाली हातातला खिळा तो जमिनीवर ठोकु लागला दोन तीन ठोके टाकताना एक ठोका चुकुन हातावर बसला तशी जोराची कळ उठली..
त्याच्या चेह-यावर भिती दाटलेली स्पष्ट दिसत होती.. आजुबाजुला पहात पुन्हा हात झाडत पुन्हा तो खिळा ठोकु लागला पन अचानक तो स्तब्ध झाला.. त्याला कसलीशी चाहुल जाणवली, कसलासा आवाज त्या झाडामागुन येत असावा, तो तसाच थांबुन स्तब्धपने समोर पाहु लागला, श्वास रोखुन त्याची नजर त्या झाडावर खिळली होती, काही क्षण ही भिषण जीवघेणी शांतता त्याचे मित्रही मोबाईल पहाताना अनुभवत होते, तोच जमिनीवर ठेवलेला तो मोबाईल झपकन आडवा झाला तस काळकुट्ट आकाश दिसु लागल.. काही सेकंदात मोबाईलवरची ती व्हिडीओ बंद झाली... तसा हातात धरलेली मोबाईल खाली ठेवत संजु म्हणाला...
" चला हाजार हाजार रुपये तयार ठेवा... शेवटी पैज जिंकली साल्यान...."
" हो यार . शेवटी जिंकलाच तो."
दोघेही बोलता बोलता एकामगे एक पेग रीचवत होते,
दरवाजा ठोठावल्याचा आवाज आला... सचिन नशेतच संजुला म्हणाला.
दरवाजा ठोठावल्याचा आवाज आला... सचिन नशेतच संजुला म्हणाला.
" दरवाजा उघडा, साहेब आलेत, सत्कार करा त्यांचा... च्यायला हाजार गेले या पैजेत.."
सचिन च बोलण ऐकुन संजुन हातातला पेग खाली ठेवला आणी स्वता:ला सावरत दरवाजा उघडला तसा सुमित आता आला, काहीच न बोलता त्यान पाण्याची बाटली घेतली आणी घोटभर पाणी पिऊन तशाच बाटली डोक्यावर रिकामी केली आणी सुन्नपने भिंतीचा आधार घेत शुन्यात पहात खाली बसला, मान दोन्ही गुडघ्यांधे खुपसुन बसुन राहीला शांत , गंभीर , जसा त्याच्या मनावर भयंकर आघात झाला होता, त्याच्याकड पहात संजुन दरवाजा बंद करून घेत कडी लावली आणी आपल्या जागेवर बसुन त्याला पाहु लागला.
" काय झाल रे सुम्या... एवढा का घाबरला आहेस..? जिंकलास ना पैज... मग"
सचिन शांतपने विचारू लागला.. तसा सुमित मान गुडघ्यात खुपसुनच शांत आवाजात म्हणाला...
सचिन शांतपने विचारू लागला.. तसा सुमित मान गुडघ्यात खुपसुनच शांत आवाजात म्हणाला...
" भुतं असतात रे..."
" भुत असतात..? आजवर नसतात म्हणनारा अचानक काय बडबडतोयस....? हे घे... दारु पी.."
आणी हातातला पेग त्याच्या समोर धरला... मान हळुच बाहेर काढत त्यान पेग हातात घेतला आणी गटगट ग्लास क्षणात रिकामा करत पुन्हा मान गुडघ्यात खुपसुन म्हणाला..
" प्लिज...कोणीतरी तो दरवाजा बंद करा..."
सचिन मागे अर्धवट उघड्या दरवाजाकडे पहात म्हणाला.
आणी हातातला पेग त्याच्या समोर धरला... मान हळुच बाहेर काढत त्यान पेग हातात घेतला आणी गटगट ग्लास क्षणात रिकामा करत पुन्हा मान गुडघ्यात खुपसुन म्हणाला..
" प्लिज...कोणीतरी तो दरवाजा बंद करा..."
सचिन मागे अर्धवट उघड्या दरवाजाकडे पहात म्हणाला.
" ये संज्या... दरवाजा नाही बंद केलास होय.."
" केला होता रे.....(दरवाजाकड पहात) नाही केला वाटत.... च्यायला...आज जरा जास्तच झालीये अस वाटतय..."
हातातला पेग खाली ठेवत भिंतीचा आधार घेतच तो ऊभा राहीला आणी दरवाजाकडे चालु लागला... त्या किंचीत उघड्या दरवाजातुन त्याची नजर बाहेर गेली तसा मान किंचीत बाहेर काढुन तो म्हणाला,
" ये सुजल... किती रात्र झालीये बाळ. एवढ्या रात्री लहान मुलांनी बाहेर फिरायच नसत.."
हातातला पेग खाली ठेवत भिंतीचा आधार घेतच तो ऊभा राहीला आणी दरवाजाकडे चालु लागला... त्या किंचीत उघड्या दरवाजातुन त्याची नजर बाहेर गेली तसा मान किंचीत बाहेर काढुन तो म्हणाला,
" ये सुजल... किती रात्र झालीये बाळ. एवढ्या रात्री लहान मुलांनी बाहेर फिरायच नसत.."
" संजु दादा... दारू खुप वाईट असते.. दारू पिऊ नका. 'दारू माणसाला संपवते आणी त्याच कुटुंम्बही'...."
दरवाजा बाहेर ऊभ्या त्या लहान मुलाच्या आवाजात वेदना होताच पन रागही होता , त्याच्याकड पहात संजु बोलु लागला
दरवाजा बाहेर ऊभ्या त्या लहान मुलाच्या आवाजात वेदना होताच पन रागही होता , त्याच्याकड पहात संजु बोलु लागला
"अरे ,लहान मुलांनी या गोष्टीचा विचार करायचा नसतो बाळ. लवकर घरी जा... good night.."
एवढ बोलुन त्यान दरवाजा बंद करून कडी घातली, तसा सचिन म्हणाला.
" काय रे संज्या.. एवढ्या रात्रीच कोणाशी बोलत होतास.....? कोण होत दारात..?"
" काय रे संज्या.. एवढ्या रात्रीच कोणाशी बोलत होतास.....? कोण होत दारात..?"
" अरे तो सुजल होता.."
"कोण सुजल....?"
"विसरलास इतक्यात...अरे मागच्या आठवड्यात त्याच्या बापान दारूच्या नशेत डोक्यात दगड घालुन त्याच्या आईचा खुन केला होता..."
" हा आठवतय थोड , आणी मग काय झालेल...?" सचिनच्या प्रश्नान मागे गुडघ्यात मान खुपसुन बसलेल्या सुमितन किंचीत मान तिरकी करत म्हणाला...
" मग लहानग्या सुजलच्याही डोक्यात दगड घातला आणी ठार केल ."
त्याचे शब्द ऐकताच रुममधे एकच शांतता पसरली. जो तो एकमेकांकडे पाहु लागला... दरवाजा शेजारी उभा संजु भितीन झटकन खाली सचिन शेजारी येऊन बसला तसा सचिन वैतागुन म्हणाला...
" ये संज्या काय मिस्क केलय दारूत खर सांग.. मेलेला पोरगा दिसतोय तुला... मुर्ख कुठला.."
'' नुसता दिसत नाही तर दरू पिऊ नको म्हणुन सांगतोय.." भिंतीला तक्या देऊन शांत बसलेला सुमीत पुटपूटला
पन दोघेही सुन्न होते. काहीच न बोलता संजु कधी बंद दरवाजाकड तर कधी गुडघ्यात मान खुपसुन बसलेल्या सुमितकडे पहात होता...
" संज्या... सुम्या रात्रीचे दोन वाजलेत, मस्करी खुप झाली आणी आवरा तुमच ... मी झोपतो आता.."
बोलत सचीन तीथच आडवा झाला. पन संजुची पुरती उतरली होती,
'बाहेर खरच तो मुलगा होता.? की आपल्याला भास झाला'
या विचारान तो सुन्न झालेला... सुमितकड पाहील तर तो अजुनही तसाच बसुन होता. संजुची नजर अजुनही सुमीतवर स्थिरावलेली, समोरच्या भिंतीला तक्या देऊन बसलेल्या सुमितन आपली गुडघ्यांंमधे खुपसलेली मान हळुवारपने वर काढत समोर बसलेल्या संजुकड पाहील आणी गंभीर आवाजात पुटपूटला
" भुत असत रे..."
बोलत सचीन तीथच आडवा झाला. पन संजुची पुरती उतरली होती,
'बाहेर खरच तो मुलगा होता.? की आपल्याला भास झाला'
या विचारान तो सुन्न झालेला... सुमितकड पाहील तर तो अजुनही तसाच बसुन होता. संजुची नजर अजुनही सुमीतवर स्थिरावलेली, समोरच्या भिंतीला तक्या देऊन बसलेल्या सुमितन आपली गुडघ्यांंमधे खुपसलेली मान हळुवारपने वर काढत समोर बसलेल्या संजुकड पाहील आणी गंभीर आवाजात पुटपूटला
" भुत असत रे..."
" सुम्या , उगच भिती दाखवु नकोस.."
सुमितच्या गंभीर चेह-याकडे पहात संजुची पुरती उतरली.. सुमीतन आपली नजर हळुवारपने आपल्या डाव्या बाजुच्या दरवाजाकड वळवली तस संजुही धडधडत्या काळजान त्या दरवाजाकड पाहु लागला , दरवाजा तसाच बंद होत. इतक्यात चर्रर्रर्रर्रर चर्रर्रर्रर्रर करत भिंतीवरचा बल्ब बंद झाला आणी रूममधे लख्ख काळोख पसरला . दोघे तसेच शांत बसुन होते की इतक्यात बाजुचा दरवाजा उघडु लागला हळूवारपने उघडत चाललेल्या त्या दरवाजाकडे पहाताना संजुच्या अंगातली सारी शक्तीच संपली , त्याची भेदरलेली नजर त्या दरवाजावर स्थिरावली , रुमच्या लाईट्स बंद असल्यान बाहेरचा किंचीत प्रकाश आत येत होता, सोबत एका लहान मुलाचे हुंदके ऐकू येऊ लागले, श्वास रोखुन तो बाहेर पाहु लागला... अर्धवट उघड्या त्या दरवाजातुन एक आकृती आत डोकावुन पहात होती, डोक्याचा अर्धवट भाग पुढ सरकु लागला तशी एक काळीकुट्ट आकृती दिसु लागली तसा एक आवाज त्या खोलीत घुमला..
" दादा.... दारू माणसाला संपवते, आणी त्याच घरही..."
ते दृष्य पाहुन संजुच्या काळजाचा थरकाप उडाला, दरवाजात त्या मुलाची काळीकुट्ट आकृती पुढ सरकु लागली तसा संजु बाजुला ठेवलेला आपला मोबाईल चापचु लागला..
सुमितच्या गंभीर चेह-याकडे पहात संजुची पुरती उतरली.. सुमीतन आपली नजर हळुवारपने आपल्या डाव्या बाजुच्या दरवाजाकड वळवली तस संजुही धडधडत्या काळजान त्या दरवाजाकड पाहु लागला , दरवाजा तसाच बंद होत. इतक्यात चर्रर्रर्रर्रर चर्रर्रर्रर्रर करत भिंतीवरचा बल्ब बंद झाला आणी रूममधे लख्ख काळोख पसरला . दोघे तसेच शांत बसुन होते की इतक्यात बाजुचा दरवाजा उघडु लागला हळूवारपने उघडत चाललेल्या त्या दरवाजाकडे पहाताना संजुच्या अंगातली सारी शक्तीच संपली , त्याची भेदरलेली नजर त्या दरवाजावर स्थिरावली , रुमच्या लाईट्स बंद असल्यान बाहेरचा किंचीत प्रकाश आत येत होता, सोबत एका लहान मुलाचे हुंदके ऐकू येऊ लागले, श्वास रोखुन तो बाहेर पाहु लागला... अर्धवट उघड्या त्या दरवाजातुन एक आकृती आत डोकावुन पहात होती, डोक्याचा अर्धवट भाग पुढ सरकु लागला तशी एक काळीकुट्ट आकृती दिसु लागली तसा एक आवाज त्या खोलीत घुमला..
" दादा.... दारू माणसाला संपवते, आणी त्याच घरही..."
ते दृष्य पाहुन संजुच्या काळजाचा थरकाप उडाला, दरवाजात त्या मुलाची काळीकुट्ट आकृती पुढ सरकु लागली तसा संजु बाजुला ठेवलेला आपला मोबाईल चापचु लागला..
" बाबांनी दारू पिऊन माझ्या आईचा खुन केला , माझ्या समोरच..तो ही पैशासाठी.. ती तडफडत होती पन बाबा तीच्या डोक्यात पुरण वाटायचा मोठा दगड घालत राहीले..."
ती आकृती पुढ सरकु लागली आणी संजुच्या हाताला मोबाईल लागला, थरथरत्या हातांनी तो टॉर्चच बटन शोधत आपल्या दिशेन सरकणारी ती आकृती पहु लागला... तसा पुन्हा तो करूण आवाज खोलीत घुमु लागला
ती आकृती पुढ सरकु लागली आणी संजुच्या हाताला मोबाईल लागला, थरथरत्या हातांनी तो टॉर्चच बटन शोधत आपल्या दिशेन सरकणारी ती आकृती पहु लागला... तसा पुन्हा तो करूण आवाज खोलीत घुमु लागला
" ... माझी आई रक्तान भिजलेली पन माझ्या दारूड्या बापाला तीची दया नाही आली, डोक्याच्या चिंधड्या झालेल्या, डोळ्यातही रक्त उतरलेल, तशीच रक्ताळलेल्या नजरेन माझ्याकड दयेन पहात होती.. माझी आई तीथच मेली रे..भीतीन थरथरत मी आईच्या प्रेताजवळ आलो आणी वर बाबाच्या डोळ्यात पाहील, त्याचे डोळे रक्तासारखे लाल झालेले, मला पहाताच माझ्या बाबानी आपल्या हातांमधला रक्तान माखलेला तो दगड वर उचलला आणी खssssन्नन्न आवाज आला...."
त्या मुलाचा आवाज संजुला असह्य होऊ लागलेला , मोबाईल चा टॉर्च आॅन झाला तसा झटकन त्यान मोबाईलचा लाईट दरवाजावर पाडला आणी सुन्न झाला.... दरवाजा बंद होता, आतुन घातलेली कडी तशीच होती , सार काही शांत होत, कोणीच रुममधे आल नव्हत की कसला आवाजही येत नव्हता पन भीतीन तो थरथरत होता. क्षणात त्याच अंग घामान भिजलेल तर श्वासही कमालीचा वाढलेला , पन दुस-याच क्षणाला त्याला कोणीतरी कण्हत असल्याच जाणवल....
"सुमित...?"
झटकन मोबाईल समोरच्या भिंतीकड केला पन तीथ सुमीत नव्हता.... त्या लख्ख काळोखात त्याला आपल्या शेजारी कोणीतरी असल्याच जाणवु लागल, मोबाईल झपकन बाजुला केला आणी त्याच्या काळजाचा ठोका चुकला.. त्याच्या अगदी जवळ सुमीत बसलेला, संजुच्या भयभीत नजरेत पहात सुमित म्हणाला...
" भुत असतात रे संज्या.."
त्याची नजर संजुवर स्थिरावलेली त्याच्या खांद्याच्या मागुन एक हात हळुवारपने पुढ सरकु लागला. तो हात एका लहान मुलाचा होता. रूक्ष , पांढरी पडलेली हाताची त्वचा हाडांवरून ओघळत होती , सुमितच्या खांद्या मागुन आलेल्या त्या हाताने सुमितचा चेहरा झाकायला सुरवात केली तस भितीन संजुच काळीज छाती फाडुन बाहेर पडेल अस धडधडु लागल इतक्यात झप्प झप्प प्रकाश करत संजुच्या हातातील मोबाईल बंद झाला तसा श्वासातला घरघरणारा आवाज सर्वत्र घुमु लागला..
आणी पुन्हा लख्ख काळोख पसरला...
त्या मुलाचा आवाज संजुला असह्य होऊ लागलेला , मोबाईल चा टॉर्च आॅन झाला तसा झटकन त्यान मोबाईलचा लाईट दरवाजावर पाडला आणी सुन्न झाला.... दरवाजा बंद होता, आतुन घातलेली कडी तशीच होती , सार काही शांत होत, कोणीच रुममधे आल नव्हत की कसला आवाजही येत नव्हता पन भीतीन तो थरथरत होता. क्षणात त्याच अंग घामान भिजलेल तर श्वासही कमालीचा वाढलेला , पन दुस-याच क्षणाला त्याला कोणीतरी कण्हत असल्याच जाणवल....
"सुमित...?"
झटकन मोबाईल समोरच्या भिंतीकड केला पन तीथ सुमीत नव्हता.... त्या लख्ख काळोखात त्याला आपल्या शेजारी कोणीतरी असल्याच जाणवु लागल, मोबाईल झपकन बाजुला केला आणी त्याच्या काळजाचा ठोका चुकला.. त्याच्या अगदी जवळ सुमीत बसलेला, संजुच्या भयभीत नजरेत पहात सुमित म्हणाला...
" भुत असतात रे संज्या.."
त्याची नजर संजुवर स्थिरावलेली त्याच्या खांद्याच्या मागुन एक हात हळुवारपने पुढ सरकु लागला. तो हात एका लहान मुलाचा होता. रूक्ष , पांढरी पडलेली हाताची त्वचा हाडांवरून ओघळत होती , सुमितच्या खांद्या मागुन आलेल्या त्या हाताने सुमितचा चेहरा झाकायला सुरवात केली तस भितीन संजुच काळीज छाती फाडुन बाहेर पडेल अस धडधडु लागल इतक्यात झप्प झप्प प्रकाश करत संजुच्या हातातील मोबाईल बंद झाला तसा श्वासातला घरघरणारा आवाज सर्वत्र घुमु लागला..
आणी पुन्हा लख्ख काळोख पसरला...
*****
मोबाईलची रिंग एकसारखी वाजत होती, पन कोणीच जाग नव्हत, काही वेळ वाजुन मोबाईल बंद झाला पन काही सेकंदात पुन्हा रिंग व्हायला लागली... सचीनच्या डोळ्यांवर झापड होताच कदाचीत दारूची नशा अजुन उतरली नव्हती... झोपेतच तो आपला मोबाईल हातांनी चापचत कानाला लावला....
काही सेकंद तो तसाच पडून होता आणी झटकन उठुन बसला... पलिकडुन बोलणा-या व्यक्तीच बोलण ऐकुन तो सुन्न झालेला.. आजुबाजुला आपल्या झोपलेल्या मीत्रांना पहात बाजुला झोपलेल्या तो विनोदला उठवु लागला... तो पुरता घाबरलेला... धडधडत्या काळजान तो विनोदला हाक देत होता..
विनोदही आळोखे पिळोखे देत उठुन बसला तसा सचिन भीतीन रडवेल्या आवाजात म्हणाला...
" विन्या... वासुचा फोन आलेला..."
" मग.... त्यात एवढ घाबरण्यासारख काय आहे...?"
" तो हॉस्पिटल मधुन बोलत होता..."
" हॉस्पिटल मधुन....? का...? काय झाल त्याला...?"
" त्याला काही झालेल नाही... सुमितच पोस्ट मॉर्टम झालय म्हणुन सांगत होता.."
" काय.....? डोक फिरलय काय तुझ.... रात्रीची उतरली नाही काय... सुमित तर आपल्या सोबत आहे रात्री पासुन.."
बोलतच त्याची नजर रुममधे फिरू लागली..पन सुमीत कुठच दिसत नव्हता..
त्याच्याकड पहात सचिन म्हणाला...
" त्या टेकडीवरच्या झाडाखाली सकाळी लोकांना सुमीतच प्रेत सापडलय..."
काही सेकंद तो तसाच पडून होता आणी झटकन उठुन बसला... पलिकडुन बोलणा-या व्यक्तीच बोलण ऐकुन तो सुन्न झालेला.. आजुबाजुला आपल्या झोपलेल्या मीत्रांना पहात बाजुला झोपलेल्या तो विनोदला उठवु लागला... तो पुरता घाबरलेला... धडधडत्या काळजान तो विनोदला हाक देत होता..
विनोदही आळोखे पिळोखे देत उठुन बसला तसा सचिन भीतीन रडवेल्या आवाजात म्हणाला...
" विन्या... वासुचा फोन आलेला..."
" मग.... त्यात एवढ घाबरण्यासारख काय आहे...?"
" तो हॉस्पिटल मधुन बोलत होता..."
" हॉस्पिटल मधुन....? का...? काय झाल त्याला...?"
" त्याला काही झालेल नाही... सुमितच पोस्ट मॉर्टम झालय म्हणुन सांगत होता.."
" काय.....? डोक फिरलय काय तुझ.... रात्रीची उतरली नाही काय... सुमित तर आपल्या सोबत आहे रात्री पासुन.."
बोलतच त्याची नजर रुममधे फिरू लागली..पन सुमीत कुठच दिसत नव्हता..
त्याच्याकड पहात सचिन म्हणाला...
" त्या टेकडीवरच्या झाडाखाली सकाळी लोकांना सुमीतच प्रेत सापडलय..."
तस स्तब्धपने विनोद पुटपूटला
" जर सुमित रात्रीच त्या झाडाखाली मेला होता तर मग रात्री आपल्या रूममधे कोण आलेल...?"
" जर सुमित रात्रीच त्या झाडाखाली मेला होता तर मग रात्री आपल्या रूममधे कोण आलेल...?"
" माझ डोक चालेनास झालय यार .. त्या संज्याला उठव.... दुपारच बारा वाजलेत साल्याला अजुन जाग नाही आलेली... उठव आणी हॉस्पिटल ला जायला पाहीजे.."
विनोद बाजुला पडलेल्या संजुला उठवु लागला पन तो काही केल्या उठत नव्हता. तस पालथा झोपलेल्या संजुला सरळ करताच दोघेही सुन्न झाले..... विनोद विस्फारलेल्या डोळ्यानी सचीनकड पहात म्हणाला...
" हा तर मेलाय रे.."
"काय...?" सचीन त्याच्या हाताची नाडी , छाती पाहुन सुन्नपने बाजुला होत म्हणाला..
" जर हा मेलाय तर खोलीत घरघर कसली ऐकु येतेय..."
त्याच बोलण ऐकुन विनोदही श्वास रोखुन तो आवाज ऐकु लागला . एक निरव शांतता सर्वत्र पसरलेली आणी त्या भिषण जीवघेण्या शांततेला भेदणारी श्वासातली एक घरघर खोलीत घुमु लागलेली... इतक्यात फोनची रिंग झाली तसे दोघेही दचकले... स्वता:ला सावरत सचिन न मोबाईल रिसीव्ह केला . कोणीतरी पलिकडून तावातावाने बडबडत होत.. त्याचा
फोन बंद झाला तसा सचीन कधी हातातल्या मोबाईल कड तर कधी भिंतीवरच्या घड्याळाकड पहात होता..
" सच्या.... काय झाल...? कोणाचा फोन होता...?
विनोद पुरता घाबरलेला
" वासुचा फोन होता..."
" काय बोलला...?"
" स्मशानभुमीत आहेत सगळे, आपल्याला विचारत आहेत."
" मग भिंतीवरच्या घड्याळाड काय बघतोयस."
" 12:45 झालेत.. पन दिवसाचे नाही. रात्रीचे..."
" काय....?"
"मोबाईल बघ 12: 45 am दिसतय...''
" म्हणजे आपन चोविस तास झोपुन होतो..?"
" होय....चोविस तासांनी आपन जाग झालोय...."
" जर हा मेलाय तर खोलीत घरघर कसली ऐकु येतेय..."
त्याच बोलण ऐकुन विनोदही श्वास रोखुन तो आवाज ऐकु लागला . एक निरव शांतता सर्वत्र पसरलेली आणी त्या भिषण जीवघेण्या शांततेला भेदणारी श्वासातली एक घरघर खोलीत घुमु लागलेली... इतक्यात फोनची रिंग झाली तसे दोघेही दचकले... स्वता:ला सावरत सचिन न मोबाईल रिसीव्ह केला . कोणीतरी पलिकडून तावातावाने बडबडत होत.. त्याचा
फोन बंद झाला तसा सचीन कधी हातातल्या मोबाईल कड तर कधी भिंतीवरच्या घड्याळाकड पहात होता..
" सच्या.... काय झाल...? कोणाचा फोन होता...?
विनोद पुरता घाबरलेला
" वासुचा फोन होता..."
" काय बोलला...?"
" स्मशानभुमीत आहेत सगळे, आपल्याला विचारत आहेत."
" मग भिंतीवरच्या घड्याळाड काय बघतोयस."
" 12:45 झालेत.. पन दिवसाचे नाही. रात्रीचे..."
" काय....?"
"मोबाईल बघ 12: 45 am दिसतय...''
" म्हणजे आपन चोविस तास झोपुन होतो..?"
" होय....चोविस तासांनी आपन जाग झालोय...."
दोघे एकमेकांकड पहात होते तोच एका लहान मुलाचा आवाज आला....
" तुम्ही जागे झाला नाहीत.... तुम्हाला जाग केलय...."
" तुम्ही जागे झाला नाहीत.... तुम्हाला जाग केलय...."
तो आवाज थांबताच भींतीवरचा तो बल्ब चर्रर्रर्रर्रर चर्रर्रर्रर्रर करत कमी जास्त व्हायला लागला, आणी पुन्हा एक घरघरणारा आवाज येऊ लागला...
" दारू वाईट असत. पिणा-याला संपवतेच आणी त्याच कुटूंम्बही."
" दारू वाईट असत. पिणा-याला संपवतेच आणी त्याच कुटूंम्बही."
दोघही भितीन एकमेकांना पाहु लागले आणी झटकन दरवाजाकडे धावले, सचीन ने दरवाजाची कडी काढली आणी दरवाजा उघडु लागला पण तो काही केल्या उघडत नव्हता, दोघे जिवाच्या आकांतान ओरडत होते, मदत मागत होते पण व्यर्थ . इतक्यात त्याच्या समोरच उजव्या बाजुला असणारा बाथरुमचा दरवाजा कर्रर्रर्रर्रर्रर्र कर्रर्रर्रर्रर्रर्र आवाज करत हळुवारपने उघडु लागला... तशी दोघांचीही नजर त्या दरवाजावर खिळली, दरवाजा पलिकडच्या काळ्याकुट्ट अंधारात कोणीतरी उभ होत. शांतपने, निश्चल...दोघेही त्या काळोखात पहात होते की लाईट कमी जास्त व्हायला लागली... सचीन बल्ब कडे पहात होता तर विनोदची नजर त्या दरवाजावर स्थिरावलेली... कोणीतरी त्या दोघांकडे रखरखत्या नजरेन पहात होत तोच भिंतीवरचा बल्ब चर्रर्रर्रर्रर चर्रर्रर्रर्रर करत बंद झाला आणी एक आवाज घुमायला सुरवात झाली..
" माझ्या बापाने दारूच्या नशेत माझ्या आईला संपवल... तेव्हा पासुन प्रत्येक दारूड्यात मला माझा निर्दयी बाप दिसतो..."
काही सेकंदात पुन्हा बल्ब सुरू झाला पन सचिनच्या बाजुला उभा विनोद जागेवर नव्हता. बाथरूमचा उघडा दरवाजा बंद झाला... आता सचिन जिवाच्या आकांताने दरवाजा बडवत होता, पन त्याचा आवाज रूमच्या बाहेर जात नव्हता... दरवाजा बडवतान पुन्हा त्याला बाथरूमचा दरवाजा उघडत असल्याच जाणवु लागल, दरवाजा बडवतच तो भितीन माग पाहु लागला तर तो दरवाजा अर्धवट उघडलेला... सचीन तसाच पाहात होती की एक काळाकुट्ट हात दरवाजाच्या भिंतीवरून पुढ सरकु लागला.. त्या दृष्यान सचिनच्या अंगावर सरसरून काटा उभा राहीला, बाथरुमच्या अर्धवट उघड्या दरवाजा तुन कोणीतरी डोकावुन पहात बाहेर येऊ लागल तसा जीव वाचवण्यासाठी सचिन दरवाजावर लाथा बुक्या मारु लागला. मागे पहात जोरजोरात किंचाळुन मदतीसाठी आकांत तांडव करत होतो , मागे त्या दरवाजातुन कोणीतरी त्याला पहात पुढ येत होत, त्याच्याकड पहातच तो समोरचा दरवाजा बडवत होता , दरवाजावर लाथ मारायला समोर पाहील आणी सुन्न झाला... त्याच्या पायाखालची जमीनच सरकली होती... समोर दरवाजाच नव्हता. तो भिंतीवरच आपले हात, पाय आपटत होता.. त्याच मरण त्याच्या मागे काळोखात लपुन बसलेल. पन मागे वळुन पाहायची त्याची हिम्मत होत नव्हती.. आपल्या मागुन कोणीतरी चालत येतय हे जाणवत होत, त्याच्या श्वासातली घरघर आणी जमिनवरून सरपटणारा पावलांचा आवाज जवळ येत होता पन माग जे कोणी होत त्याला पहायची हिम्मत होत नव्हती. आपले दोन्ही हात भींतीवर ठेऊन त्यान भितीन डोळे गच्च मिटुन घेतलेले, मागुन येत असलेली चाहुल अगदी त्याच्या जवळ आली होती , काळीज जोरजोरात धडधडत होत तर अग घामान चिंब भिजलेल...
' देवा मला इथुन बाहेर काढ..' तो रडत देवाचा धावा करत होता तशी मागुन एक हाक ऐकु आली...
" सचिन लवकर चल दरवाजा इथ आहे..."
या आवाजान जणु त्याला जिवदानच भेटल होत. आनंदान तो झटकन मागे फिरला आणी त्याच्या काळजाचा ठोकाच चुकला, शेवटचा दीर्घ श्वास घेत तो भिंतीवरून घसरत खाली बसला आणी तीथच गतप्राण झाला... समोरची ती काळीकुट्ट आपल्या रखरखत्या लालसर डोळ्यांनी त्याच्याकड पहात होता . ती भयान आकृती पहात तो दरवाजा जवळच पडलेला. दरवाजा हळुवारपने उघडला तशी एका मुलाची काळी सावली भिंतीवरून बाहेर जाऊ लागली आणी दरवाजा पुन्हा बंद झाला... त्या निरव शांततेत पसरलेल्या लख्ख काळोखात त्या मुलाच्या आवाजात एक वाक्य अखंड घुमत राहील..
" माझ्या बापाने दारूच्या नशेत माझ्या आईला संपवल... तेव्हा पासुन प्रत्येक दारूड्यात मला माझा निर्दयी बाप दिसतो..."
काही सेकंदात पुन्हा बल्ब सुरू झाला पन सचिनच्या बाजुला उभा विनोद जागेवर नव्हता. बाथरूमचा उघडा दरवाजा बंद झाला... आता सचिन जिवाच्या आकांताने दरवाजा बडवत होता, पन त्याचा आवाज रूमच्या बाहेर जात नव्हता... दरवाजा बडवतान पुन्हा त्याला बाथरूमचा दरवाजा उघडत असल्याच जाणवु लागल, दरवाजा बडवतच तो भितीन माग पाहु लागला तर तो दरवाजा अर्धवट उघडलेला... सचीन तसाच पाहात होती की एक काळाकुट्ट हात दरवाजाच्या भिंतीवरून पुढ सरकु लागला.. त्या दृष्यान सचिनच्या अंगावर सरसरून काटा उभा राहीला, बाथरुमच्या अर्धवट उघड्या दरवाजा तुन कोणीतरी डोकावुन पहात बाहेर येऊ लागल तसा जीव वाचवण्यासाठी सचिन दरवाजावर लाथा बुक्या मारु लागला. मागे पहात जोरजोरात किंचाळुन मदतीसाठी आकांत तांडव करत होतो , मागे त्या दरवाजातुन कोणीतरी त्याला पहात पुढ येत होत, त्याच्याकड पहातच तो समोरचा दरवाजा बडवत होता , दरवाजावर लाथ मारायला समोर पाहील आणी सुन्न झाला... त्याच्या पायाखालची जमीनच सरकली होती... समोर दरवाजाच नव्हता. तो भिंतीवरच आपले हात, पाय आपटत होता.. त्याच मरण त्याच्या मागे काळोखात लपुन बसलेल. पन मागे वळुन पाहायची त्याची हिम्मत होत नव्हती.. आपल्या मागुन कोणीतरी चालत येतय हे जाणवत होत, त्याच्या श्वासातली घरघर आणी जमिनवरून सरपटणारा पावलांचा आवाज जवळ येत होता पन माग जे कोणी होत त्याला पहायची हिम्मत होत नव्हती. आपले दोन्ही हात भींतीवर ठेऊन त्यान भितीन डोळे गच्च मिटुन घेतलेले, मागुन येत असलेली चाहुल अगदी त्याच्या जवळ आली होती , काळीज जोरजोरात धडधडत होत तर अग घामान चिंब भिजलेल...
' देवा मला इथुन बाहेर काढ..' तो रडत देवाचा धावा करत होता तशी मागुन एक हाक ऐकु आली...
" सचिन लवकर चल दरवाजा इथ आहे..."
या आवाजान जणु त्याला जिवदानच भेटल होत. आनंदान तो झटकन मागे फिरला आणी त्याच्या काळजाचा ठोकाच चुकला, शेवटचा दीर्घ श्वास घेत तो भिंतीवरून घसरत खाली बसला आणी तीथच गतप्राण झाला... समोरची ती काळीकुट्ट आपल्या रखरखत्या लालसर डोळ्यांनी त्याच्याकड पहात होता . ती भयान आकृती पहात तो दरवाजा जवळच पडलेला. दरवाजा हळुवारपने उघडला तशी एका मुलाची काळी सावली भिंतीवरून बाहेर जाऊ लागली आणी दरवाजा पुन्हा बंद झाला... त्या निरव शांततेत पसरलेल्या लख्ख काळोखात त्या मुलाच्या आवाजात एक वाक्य अखंड घुमत राहील..
"दारू वाईट असते.... पिणा-याला संपवतेच आणी त्याच कुटूंम्बही.."
समाप्त......
Story writer sanjay kamble
ही कथा तुम्हला कशी वाटली ते आम्हला कॉमेंट बॉक्स मध्ये नक्की सांगा.
0 comments: