न्याय horror marathi story part-2

 ये बाळ थांब... पळू नको पडशील..."

काही समजायच्या धावत जाऊन त्या मुलीने पुलाच्या कठड्या वरून नाल्याच्या वाहत्या पाण्यात झेप घेतली आणि नाहीशी झाली..हे भीषण दृष्य पाहून तीचे डोळे पांढरेझाले. तीच सर्व अंग शहारल... मदतीसाठी आजुबाजूला पाहू लागली.. इतक्यात तीला लांबुन एक गाडी येताना दिसली. तशी ती गाडीकडे धावली...ती गाडी अनिता जवळ येऊन थांबली... सुनीलला गाडीतून उतरताना पाहुन तीला थोड बर वाटल..तीथरथरत्या शब्दात बोलू. "सुनील .......सुनील.... एका मुलीन आत्ता पुलावरून खाली उडी मारली....आणि ह्या बाळाला कोणीतरी टाकून गेलेल....."

तशी ती पदराखालील बाळ दाखवू लागली... पण काहीच नव्हत..सुनील आश्चर्यान तीच्याकड पहात विचारू लागला

"कोन मुलगी....? कुणाच बाळ....? काय बडबडतेस....तुझी नाटक बस झाली....गाडीत बस...."

भयभीत होऊन अनिता गाडीत बसली... त्या पुला कडे पहाताना तीच्या अंगावर शहारे येऊ लागले...काही वेळात दोघेही घरी पोहचले तेव्हा रात्रिचा दीड वाजला होता... तापामुळे अनिताचअंग भाजत होत, भीतीन तीच शरीर अजुनही थरथरत होत..सुनील चे वडील रागाने बोलू लागले...

" हीला रस्त्यावर एकटी सोडून आलास... ही मेली तर पोलीस आपल्याला पकडतील. आरोप आपल्यावर येईल..."

सुनील शांतपणे आपल्या वडिलांचे बोलण ऐकत उभा होता.. पण अनिता कोणाला काही न बोलता आपल्या रूम मधे गेली..त्या भीषण प्रसंगातून अजुन ती सावरली नव्हती.. कपडे बदलुन ती तशीच अंथरूणावर पडली..पण तीला झोप लागत नव्हती...अंगात कणकणी होती...अजूनही ती भीतीने थरथर कापत होती...घडलेला भयानक प्रकार तीच्या डोळ्यांसमोर तसाच येत होता...कोणालातरी सांगावा अस तीच्या मनाला वटत होतपण इथ ऐकणार कोणीही नव्हत...

"अनिता......ये अनिता......"

कोणीतरी पाण्याने भरलेला ग्लास तीच्या तोंडावर फेकला तशी ती खडबडून जागी झाली....

" महारानी सारखी झोपलीस काय अजुन, सकाळचे ७ वजलेत, मला क्लिनीक मधे जायच आहे...."

सुनीलच बोलन ऐकुन ती लगेच उठली.. तीच्या अंगात खुप अशक्त पणा होता. अंग तापान फनफनत होत... रात्रिचा तो भयानक अनुभव... अजुनही ती त्या धक्यातून सावरली नव्हती...सगळ आवरून तीन नाष्टा टेबलवर नेऊन ठेवला...सुनील व त्याचे आई वडील नाष्टा करू लागले..

" सांगितलस का रे तीला..."
सुनीलची आई विचारू लागली.

" सांगितलय...पण ती ऐकत नाही. तुच सांग तीला..."

सुनील आईंकडे न पहाताच बोलला.

"अनिता......"

सासुबाइंची हाक ऐकु येताच अनितागडबडीने बाहेर आली.

"काय झाल आई...."

अनिता सासुकडे बघून बोलू लागली..इतक्यात फोनची रिंग वाजली...अनिताने फोन उचलला.

"हैलो".
"हैलो..अनिता.... कशी आहेस...पोरी काळजी करू नको...जावईबापूंना सांग, आठ दिवसात पैशाची व्यवस्था करतो..."

आपल्या वडीलांचे बोलने ऐकून अनिताचे डोळे भरून आले. तीचा आवाज खुप जड झाला..हूंदका आवरत ती म्हणाली

" बाबा मला आईशी बोलायच..."

तोच पाठीमागून सासुचा आवाज आला,

"माहेरच्या लोकांशी गप्पा नंतर मारा, आधी कामाच बघा.. "

तसा अनितान फोन ठेवला..
"काय विचार केलास.. "

अनिताकडे पहात सासुबाई बोलू लागल्या...अनिताच्या डोळ्यात पाणी आल. ती त्यांच्या समोर हात जोडून बोलू लागली.

" माझ्या पोटातल्या बाळाला जन्म घेऊद्या हो.. तुम्हाला मुलगी नको म्हणून माझा सात वेळा गर्भपात केला तो ही माझ्याच नव-याने स्वता:च्या मुलींना गर्भातच मारताना तुम्हाला काहीच कस वाटत नाही.. आहो देवाची इच्छा आहे या घरी मुलगी जन्मावी..."

हे ऐकुन सुनील ताडकन उभा राहीला. रागाने तो अनिताकडे आला आणि तीच्या मुस्काटात हानली..

"देवाची इच्छा काय आहे आम्हाला सांगतेस...इथ देव, परमेश्वर आम्ही डॉक्टर आहोत.."

सुनील तीला फरपटतच बाहेर घेऊन गेला आणि कार मधे बसवले.गाडी स्टार्ट केली. दोघेही सुसाट वेगाने जाऊ लागले. काही वेळात ते क्लिनीक जवळ पोहोचले.

"रडण बंद कर, माझ क्लिनीक आलय..डोळे निट पूस.. आणि इथ काही नाटक करायची गरज नाही..."

ती काही न बोलता गाडीतून खाली उतरली... अंगात भारी अशक्तपणा होता ... सुनीलच्या मागे चालत ती आत आली...

" सिस्टर abortion ची तयारी करा.."

सुनीलने नर्सला आदेश दिला...तशी नर्स म्हणाली...

" सर...आज तुम्हाला आपरेशनसाठी बाहेर जाव लागणार आहे... कालच बोलन झालय तुमच..."

हातातल घड्याळ पहात सुनील म्हणाला

" ओह.. गॉड... आकरा वाजले.. माझ्या लक्षात कस नाही...ठीक आहे. Madam कडे लक्ष्य द्या..."

एवढ बोलून सुनील तीथून बाहेर पडला...अनिता हॉस्पिटल मधील पेशंटना पहात होती.संध्याकाळ झाली तरी सुनीलचा पत्ता नव्हता...

" अनिता madam... इकडेे आराम करा...साहेब आले की मी तुम्हाला सांगते..."

अनिता तशीच बेडवर पडून विचार करू लागली..

"अनिता... ये अनिता......चल उठ लवकर...."

सुनील तीला झोपेतून उठवत होता...तीच्या डोळयांवर अजून झापड होती... ती काही न बोलता त्याच्या मागुन चलत जाऊन गाडीत बसली... पाउस सुरूच होता...गाडीतून ते घरी निघाले... काही अंतरावर तो पुल होता...जवळ येणा-या त्या पुलाकडे ती एकसारखी पहात होती...

"ओह... गॉड.....हीलापण आत्ताच पंक्चर व्हायच होत....तु गाडीत बासून रहा... मी टायर बदलतो.."

सुनील गाडीतून खाली उतरला... अनिता त्या पुलाकड एकसारखी पहात होती ... वातावरणात भयाण शांतात पसरली होती...अचानक तीला एका बाळाच्या रडण्याचा आवाज येऊलागला...ती गाडीतून खाली उतरली... आणि पाहू लागली तेचबाळ चिखलातून रांगत, सरपटत,किंचाळत वर तीच्या दिशेने येत होत. अनितााच्या लक्ष्यात आल

" काल हेच मुल इथच होते".

अनिता आता चांगलीच घाबरली होती.. भितीने तीच्या अंगावर सर्रर्र कन काटा आला... तीला समजत नव्हत की काय चाललय...ती सुनीलकडे धावली पण तो कुठेच दिसत नव्हता....

"सुनील .....सुनील....कुठे आहात...."

ती जोर जोरात हाका मारू लागली...तोच आणखी एक, दोन, तीन.........दहा............पंधरा...लहान मुल त्या पुलाखालून जाण-या नाल्याच्याबाजूच्या चिखलातून रडत, ओरडत, किंचाळत सरपटत वर येत होती... भेदरलेल्या नजरेन अनिता सगळ पहात होती. कानाचे पडदे फाटतील अशा किंचाळ्यांनी परीसर थरारला. ती भीतीने थरथर कापत होती.. अचानक तीला जणवल की आपल्या पायावर काहीतरी वळवळतय, तीन खाली पाहील आणि तीचे डोळे पांढरे झाले..भीतीन तीची दातखीळी बसायची वेळ आली. कारण पायाशी रक्ताने भिजलेला तीचा नवरा सुनील तीच्याकडे केवीलवाण्या नजरेने मदतीची भिक मागत होता... तीची नजर समोर गेली तशी तीचे डोळे पांढरे झाले.. भीतीने शरीरातील उरला सुरला जीव निघुन जाव अशी ती थरारली. समोर ती सहा, सात वर्षाची मुलगी उभी होती, तीच्या हातातल्या छोट्या लोखंडी सळीवर रक्त लागल होत.. ती मुलगी पुढे आली आणि अनिताकडे पाहील... तीच ते भीषण रूप पाहून अनिताची बोबडीच वळली.. चींब भीजलेली, डोळ्यांच्या दोन्ही खोबण्या रिकाम्या होत्या. अनिताकडे पाहून ती जोराने किंचाळली आणि हातातली सळी खस्स्स कन सुनीलच्या छातीत घुसवली. सुनील वेदनेन कळवळत होता..ते पाहून अनिताने हाताच्या मुठी करकचुन आवळल्या आणि किंचाळु लागली पण तोंडातून आवाज फुटत नव्हता... आता ती सुनीलला त्या वाहत्या पाण्याच्या नाल्याच्या दिशेने चिखलातून फरपटत नेत होती, पाण्यातील माशांनी खाल्लेली अर्धवट शरीराची लहान लहान मुल रांगत रांगत पुन्हा पाण्यात जात होती. सुनीलच शरीर जखमांनी भरल होत तो रडत होता, आयुष्याची भिक मागत होता...नव-याची अशी अवस्था पाहून अनिता थरारली. ती मोठ्याने ओरडायचा प्रयत्न करत होती पण आवाजफुटत नव्हता.. अनिता आपल्या नव-याच्या मदतीला पुढे जाऊ लागली पण तीचे पाय जमीनीत रुतल्या सारखे जड झाले होते. तीला जागच हालता येत न्व्हत. सुनील अजुनही तीच्याकडे पाहून जोरजोरात किंचाळत होत. ती मुलगी पाण्यात उतरली... मागे वळुन तीन अनिताकड पाहील...आणि त्याला खेचत नाल्याच्या पण्यात गेले. सुनील आता त्या पाण्यात बुडून वहात गेला.तशी अनिता जोराने किंचाळली......अनिता

"madam......अनिता madam.......! सुनील सरांना वेळ होईल.....ते तुम्हाला न्यायला सकाळी येणार आहेत.. तुम्ही आराम करत होता म्हणून उठवल नाही.."

समोर दुसरीच उभी नर्स होती...अनिता खडबडून जागी झाली... ती घामाने भिजली होती...भिंतीवरील घड्याळात पाहील रात्रिचे दिड वाजुन गेलेले. कीती भयानक स्वप्न होत. अनिता स्वता:शीच बोलू लागली..तीला सुनीलची काळजी वाटू लागलीकेबीन मधुन बाहेर येऊन पाहील तर ठीकठिकानी पेशंटचे नातेवाईक झोपलेले. ती पुन्हा केबीनमधे जाऊन झोपुन गेली....

" अनिता madam......अनिता madam......."

अनिता जागी झाली.. समोर ती नर्स आणि केबीनच्या दरवाज़ा बाहेर एक कॉन्स्टेबल उभा होता. घड्याळात पाहील सकाळचे सहा वाजले होते...

"madam तुम्हला सोबत याव लागणार आहे "
तीला आश्चर्य वाटल. पण ती तशीच अम्बुलेन्स मधे बसली सोबत नर्सही होती. तसेच ते पुढे घराच्या दिशेने निघाले.... रस्त्यात लागणा-या 'त्या' पुलावर लोकांची गर्दी दीसत होती.. अनीता खाली उतरली, काही अंतरावर सुनीलची कार उभी होती...पुढच एक चाक पंक्चर होत...काय झालय तीला समजत नव्हत... इतक्यात तीला कोणाच्यातरी रडण्याचा आवाज येऊ लागला. पुढेजाऊन पाहील तर अनिताची सासुबाई छाती बडवून घेत रडत होती... जमीनीवर सुनीलच प्रेत पाहून अनिताची दातखीळीच बसल...ती एकसारख सुनीलच प्रेत पहात होतीमागे लोकांची कुजबूज सुरू होती..

" डॉक्टर होता.. गर्भलिंग चाचणी करायचा.. मुलगी असली तर abortion करायला लोक याच्याकडे यायचे... त्या मुलींच मेलेले गर्भ याच नाल्यात टाकायचा म्हणे... कितीतरी स्त्रियाँचा, मातांचा तळतळाट लागलाच शेवटी....या जगात वाईट करणा-याचा न्याय होतोच..."

अनिता तशीच शांत बसली होती तीच्या पोटात वाढणा-या मुलीला आता जन्म घेण्यापासुन रोखणार कुणीच नव्हत......

समाप्त...
Story writer- sanjay kamble
      मित्रांनो ही कथा तुम्हला कशी वाटली ते आम्हला कॉमेंट मध्ये नक्की सांगा.

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share