मैत्री, जगातील सर्वात सुंदर नात... एखादी गोष्ट घरच्यांनी सांगितली तर ऐकुन न ऐकणारे, मित्राच्या मनातलेही ओळखतात.. असे ते मित्रच असतात...
असेच आम्ही चौघे मित्र.. त्यातला एक म्हणजे अनिल... त्याला माझ्या कथा जाम आवडायच्या , जसा माझा फैनच होता.... पण ही कथा त्याच्या जीवाशी येईल अस स्वप्नातही वाटल नव्हत ...
असेच आम्ही चौघे मित्र.. त्यातला एक म्हणजे अनिल... त्याला माझ्या कथा जाम आवडायच्या , जसा माझा फैनच होता.... पण ही कथा त्याच्या जीवाशी येईल अस स्वप्नातही वाटल नव्हत ...
****
" चला रे... उद्या भेटु.....तशीही बरीच रात्र झालीये.... पाऊसही नाही तोवर निघुया..."
हातातील रिकामा झालेला ग्लास समोर ठेवत मांडी घालुन बसलेला अनिल म्हणाला, आणी
समोरच्या प्लेट मधल चिकनच एक फोड तोंडात घालत सचिन न त्याची खेचायला सुरवात केली...
" का रे आन्या, फाटली का लेका...."
हातातील रिकामा झालेला ग्लास समोर ठेवत मांडी घालुन बसलेला अनिल म्हणाला, आणी
समोरच्या प्लेट मधल चिकनच एक फोड तोंडात घालत सचिन न त्याची खेचायला सुरवात केली...
" का रे आन्या, फाटली का लेका...."
" न.... नाही रे..... "
" तुझ्या तोंडावरुनच दिसतेय , तुझी हालत... हाssss हाsssss हाssss तोंड तरी बघ याच...."
हसतच सचिन ने विजय ला टाळी दिली... आणी दोघेही खळखळुन हसु लागले...
त्याच्या पाठीवर थाप मारत विजय म्हणाला ..
" कसला घाबरतोस रे.... ह्या संजुला पन काम नाहीत... कायपन भुताच्या गोष्टी सांगतो... आणी आन्याला घाबरवतो..."
त्याच्या पाठीवर थाप मारत विजय म्हणाला ..
" कसला घाबरतोस रे.... ह्या संजुला पन काम नाहीत... कायपन भुताच्या गोष्टी सांगतो... आणी आन्याला घाबरवतो..."
" त्याला ऐकायला आवडतात म्हणुन तयार करतो रे... आणी आपला रूल काय...? मित्रासाठी कायपन..."
बोलता बोलता मी ही बियरचा एक घोट घशाखाली सरकवला, तसा दारुचा ग्लास हातात घेत सचिन न माझ्या कडे पाहील..
"संज्या .. काही कर... पन तुझी स्टोरी एक दिवस आपनच तयार करणार..."
"संज्या .. काही कर... पन तुझी स्टोरी एक दिवस आपनच तयार करणार..."
" होय काय....! आणी ती कशी....???"
" तुझ्या बियर मधे दारु मिक्स करुन..." तसे ते तीघेही हसु लागले... तशी हातातली बियर बाजुला ठेवत मी म्हंटल.
" हो का....."
"बघशील..."
"ये वाद नको...... पन तुम्हाला खर सांगु.... आज सांगितलेली स्टोरी पन मस्त होती रे.... म्हणजे तो सुनसान वाटेवरून जाणारा मुलगा, एक जिवघेणी किंकाळी ऐकु येते.. मग त्या मुलाला रात्री रस्त्यावर बाई धावताना दिसते, मग तीच्यामागे तो जातो, मग विहीरीवरच ते चिमचेच झाड, ती विहीरीत पडते आणी त्यालाही विहीरीत खेचते.. मस्त रे.... "
अनिलच्या चेह-यावर उत्सुकता दिसत होती...
अनिलच्या चेह-यावर उत्सुकता दिसत होती...
" काय घंटा मस्त होती...?"
विजय जरा तीरकस पने म्हणाला.
विजय जरा तीरकस पने म्हणाला.
"न्हायतर काय..... काय पन.... म्हणजे अशी भुत कधी विहीरीत असतात का...? उगचच कायपन.."
"सचीन... तुला लय माहीती आहे रे. पन खरच अस असत का.....? म्हणजे चींचेच्या , वडाच्या झाडावर, विहीरीवर अशा शक्ती असतात...?"
"आन्या..... तु गोष्ट सांग म्हणालास , मी विचार केला... मग तयार केला... मग सांगितली.... ती एवढी सिरीयस घेऊ नकोस... ओके..."
" हम्म...... मी निघतो..... तुम्हीपन आवरा...."
उभा राहुन आमच्याकडे पाहिल
तशी त्याची बैग पुढ सरकवत विजय म्हणाला
उभा राहुन आमच्याकडे पाहिल
तशी त्याची बैग पुढ सरकवत विजय म्हणाला
" आन्या... तु निघ.... आमचे अजुन दोन पेग होतील..."
" च्यायला..... बास करा रे.... नाहीतर उद्या ऑफीसमधेपन असे तरंगत रहाल का जसे अॅस्ट्रॉनॉट स्पेसशटल मधे तरंगतात,"
आपली बैग पाठीवर निट अडकवत अनिल बाहेर पडला...
*****
रात्र बरीच झालेली, त्यातच गर्द काळ्याकुट्ट ढगांनी आसमंत व्यापुन टाकलेला. गाडी स्टार्ट करत अनिल आपल्या घरी जायला निघाला... रस्त्यावरची वर्दळही बरीच कमी झालेली... ओलसर , काळ्या डांबरी रस्त्यावरून त्याची बाईक सामान्य वेगातच धावत होती.. रस्त्याच्या मधले पांढरे पट्टे संथ गतीने मागे पडत चालले. रस्त्याच्या दुतर्फा नगरपालीकेने लावलेल्या झाडांच्या गळून पडलेल्या पानांचा खच पावसाच्या पाण्यासोबत वाहुन कडेला साचलेला, तर उजव्या बाजुला असलेल्या खांबांवरील दिव्यांचा पिवळ्या नारंगी प्रकाशात पावसाच्या पाण्याचे किंचीतसे दुस्कार हवेतून खाली सरसावर होते.. सर्वकाही अगदी स्पष्ट दिसत होत...
मुख्य रस्त्यावरून त्याची बाईक आता कच्च्या रस्त्यावर आली..? खडखड आवाज करत त्या कच्च्या रस्त्यावरून तो जाताना आजुबाजूच्या शांततेला भेदत होता... दुतर्फा गर्द झाडी आणी रातकिड्यांचा किर्रर्रर्रर्रर्रर्र आवाज त्यातच अधुनमधून टिमटीमनारे काजवे आज रात्रीचे त्याच्या सोबतीला होते ... रस्त्याच्या कडेला लांबच्या लांब पसरलेल्या ऊसाच्या रानाच्या पट्ट्या जरी रात्रीच्या काळोखात दिसत नसल्या तरी रस्ता नेहमीचा असल्याने ओळखीच्या होत्या... मंद वा-यामुळे पोटात गेलेले अल्कोहोल आता आपला परिणाम दाखवु लागले... म्हणजे डोक किंचीत जड व्हायला सुरवात झाली.. डोळ्यावर नशेचा अंम्मल अगदी स्पष्ट जाणवत होता..
त्या ओबडधोबड कच्च्या रस्त्यावरून खड्डे चुकवत त्याची बाईक सामान्य वेगात पुढे सरकत होती, की अचानक एका स्त्री च्या आर्त किंकाळीने रात्रीची ती निरव शांतता लोप पावली त्या सरशी बाजुच्या झाडावर बसुन शांत निद्रावस्थेत असलेले एक पाखरू आपल्या पंखांची फडफड करत काळ्याकुट्ट आसमंतात झेपावले... आधीच खड्यातुन कसरत करत बाईक चालवणा-या अनिलचा त्या आवाजाने गाडीवरचा ताबा सुटला बाईक खड्यात गेली पन तो सावरला... गाडी तशीच बाजुला थांबवत आवाजाच्या दिशेने पाहु लागला पन आजुबाजूच्या काळ्याकुट्ट अंधारामुळे काहीच दिसत नव्हत... त्यान गाडी सुरू केली तसा तीच्या हेडलाईटचा पिवळसर प्रकाश त्या वाटेवर दुरवर पसरलेला... आजुबाजूच्या परिस्थीतीचा कानोसा घेत तो क्षणभर तसाच उभा राहीला.. कारण ती किंकाळी त्यान ऐकली होता . अगदी स्पष्ट ... पन आता कसलीच हलचाल अथवा आवाज येत नव्हता ... तशी बाईक गेअर मधे टाकत निघु लागला पन लगेच गाडी जागेवर थांबवली .... त्याला कसलीशी चाहुल जाणवत होती... उजव्या बाजुला पसरलेल्या रानातुन ऊसाच्या पात्यांची सळसळ ऐकु येत होती... कोणीतरी धावत येत होत... ऊसाच्या शेतातील बांधावरुन... वेगाने धावत... पानांची सळसळ वाढु लागली आणी कोणीतरी त्या रानातुन बाहेर पडल... झपकन.. अतीशय वेगात
त्या ओबडधोबड कच्च्या रस्त्यावरून खड्डे चुकवत त्याची बाईक सामान्य वेगात पुढे सरकत होती, की अचानक एका स्त्री च्या आर्त किंकाळीने रात्रीची ती निरव शांतता लोप पावली त्या सरशी बाजुच्या झाडावर बसुन शांत निद्रावस्थेत असलेले एक पाखरू आपल्या पंखांची फडफड करत काळ्याकुट्ट आसमंतात झेपावले... आधीच खड्यातुन कसरत करत बाईक चालवणा-या अनिलचा त्या आवाजाने गाडीवरचा ताबा सुटला बाईक खड्यात गेली पन तो सावरला... गाडी तशीच बाजुला थांबवत आवाजाच्या दिशेने पाहु लागला पन आजुबाजूच्या काळ्याकुट्ट अंधारामुळे काहीच दिसत नव्हत... त्यान गाडी सुरू केली तसा तीच्या हेडलाईटचा पिवळसर प्रकाश त्या वाटेवर दुरवर पसरलेला... आजुबाजूच्या परिस्थीतीचा कानोसा घेत तो क्षणभर तसाच उभा राहीला.. कारण ती किंकाळी त्यान ऐकली होता . अगदी स्पष्ट ... पन आता कसलीच हलचाल अथवा आवाज येत नव्हता ... तशी बाईक गेअर मधे टाकत निघु लागला पन लगेच गाडी जागेवर थांबवली .... त्याला कसलीशी चाहुल जाणवत होती... उजव्या बाजुला पसरलेल्या रानातुन ऊसाच्या पात्यांची सळसळ ऐकु येत होती... कोणीतरी धावत येत होत... ऊसाच्या शेतातील बांधावरुन... वेगाने धावत... पानांची सळसळ वाढु लागली आणी कोणीतरी त्या रानातुन बाहेर पडल... झपकन.. अतीशय वेगात
... गाडीच्या हेडलाईटच्या प्रकाशात अनिलने पाहील... अगदी समोर जेमतेम पंन्नासएक पावलांवरून एक महीला हुंदके देत रडत रस्त्याच्या दस-या बाजुला जाऊ लागली... मोकळे सोडलेले काळेभोर केस जे कमरेपर्यंत येत होते आणी अंगावर पांढरी साडी... अनिलन आपली बाईक सुरू करुन तीच्या दिशेने गेला पन तेवढ्या वेळेत ती डाव्या बाजुला असलेल्या रानातील पायवाटेने आत शिरली...
" अहो मॅडम... ऐका....."
अनिल न घाईघाईत बाईक थांबवली आणी तो ही तीच्या मागे धावत निघाला...
लख्ख काळोख असल्याने खिशातुन मोबाईल काढुन टॉर्च सुरू केला... शेताच्या चिंचोळ्या बांधावर उगवलेल हिरवेगार गवत , त्यावरुन चालताना त्याचा पाय घसरत होते पन पुन्हा तोल सावरत तो तीच्या मागे जाऊ लागला. एका हातात मोबाईल तर दुस-या हाताने समोर येणारी ऊसाची खरबरीत पाती बाजुला करत तो साद घालत होता.. त्या दाट रानात ती दिसत नव्हती पन तीचे हुंदके स्पष्ट ऐकु येत होते... तो तसाच मागे चालत त्या महिलेला हाक मरत होता पन ती काहीच प्रतीक्रीया देत नव्हती... अनिल तीचा पाठलाग करत एका किंचीत रिकाम्या जागेवर आला... त्याची नजर भीरभीरत होती...
"कुठे गेली ही..."
स्वता:शी पुटपूटत त्या मोबाईलचा टॉर्च आजुबाजूला फिरवू लागला... तीथच आसपास लहान मोठ्या झाडांची गर्दी दिसत होती. गोलाकार कठड्याच पडझड झालेल बांधकाम आणी त्या कठड्याच्या बांधकामाचे दगड उचकटुन स्वता:चा डोलारा सांभाळत उभ अंबट चींचेच झाड अर्ध्याहून अधिक विहीरीत झुकले होते.. पन त्याची नजर तिला शोधत होती.. आणी तशी ती दिसली...
काही अंतरावरच, म्हणजे वीस एक पावलांवर ती पाठमेरी उभी होती... तीचा स्त्रीदेह तो न्यहाळतच होता...
अगदी शांत... मघाचे हुंदके देत रडण बंद झाल होत..
" आहो..... काही प्रॉब्लम झालाय का.....? घरी भांडण वगैरे...."
पन ती काहीच बोलत नव्हती.. तसा अनिल बोलत तीच्या दिशेने निघाला...
"हैलो..... मी तुमच्या बोलतोय....."
पन काहीच उत्तर नाही...
"च्यायला.... ऐकु येत नाही वाटत हीला.."
बडबडत त्यान मोबाईलचा प्रकाश आजुबाजूला परिसर न्यहाळत , पायाखालचे वीथभर उंच गवत तुडवत तो त्या महीलेच्या जवळ पोहोचला , हात पुढे केला तर तीला स्पर्श करता येईल इतक्या अंतरावर तो आला तशी ती म्हणाली..
"तीथच थांब......"
तसा अनिल जागेवरच थांबला पन न रहावून म्हणाला
" इतक्या रात्री अशा भयान एकांतात तुम्ही आलाय पन काहीतरी कारण आसेल ना...." काहीच न बोलता तीन खाली डाव्या बाजुला मान फिरवली तसा तीचा अर्धवट चेहरा दिसला...
खुपच देखणी... अगदी संगमरवरामधे कोरलेले सुंदर निरागस शिल्पच म्हणाव तशी.. बारीक कोरलेल्या सुरेख भुवया, थरथरणा-या पापण्यांमधुन तीचे रेखीव डोळे अधीकच व्याकुळ भासत होते ... सरळ नाक आणी नाजुक गुलाबाच्या कळीसारखे ओठ.... वीशीतली ती तरूणी असावी... अनिलची व्याकुळ पुरषी नजर तीच्या देहावरून अखंड फिरत होती...
तीला पहाताच अनिल देह भान विसरून गेला... तीला स्पर्श करण्याचा मोह त्याला आवरेनासा झाला... फक्त एका हाताच तर अंतर होत.. आणी तस पन इथ ती एकटीच आहे... पन मनात किंचीत भीती होती,
'म्हणजे तीला नाही आवडल तर ...?
आणी तीच्या घरच्यांना तीन सांगितल तर....?
तर काय... सांगायच, जिव देत होती म्हणुन वाचवली...'
थोड धाडस करत त्यान आपला हात पुढ केला तशी ती दोन पावल चालत पुढ गेली...
" पुढ येऊ नकोस...."
तीचा गोड आवाज, निस्सीम सौंदर्य आणी पोटात गेलेल अल्कोहोल या सर्वांच्या संयुगान तो भान हरपला होता... आता झटकन तीच्यावर झडप घालायची या पावित्र्यात त्यान दबक्या पावलांनी चालायला सुरवात केली... आणी झटकन तीचा हात पकडला... तीच्या थंडगार हाताच्या स्पर्शान अनिलच्या अंगावर सर्रर्रर्रर्रर्रर्रर कन काटा आला...
" सांगितल होत ना... पुढ येऊ नकोस म्हणुन ..."
एवढे मोजकेच शब्द तिच्या तोंडातुन बाहेर पडले आणी दुस-याच क्षणी अनपेक्षीत घडल ज्यान अनिल पुरता हदरून गेला...
" अहो मॅडम... ऐका....."
अनिल न घाईघाईत बाईक थांबवली आणी तो ही तीच्या मागे धावत निघाला...
लख्ख काळोख असल्याने खिशातुन मोबाईल काढुन टॉर्च सुरू केला... शेताच्या चिंचोळ्या बांधावर उगवलेल हिरवेगार गवत , त्यावरुन चालताना त्याचा पाय घसरत होते पन पुन्हा तोल सावरत तो तीच्या मागे जाऊ लागला. एका हातात मोबाईल तर दुस-या हाताने समोर येणारी ऊसाची खरबरीत पाती बाजुला करत तो साद घालत होता.. त्या दाट रानात ती दिसत नव्हती पन तीचे हुंदके स्पष्ट ऐकु येत होते... तो तसाच मागे चालत त्या महिलेला हाक मरत होता पन ती काहीच प्रतीक्रीया देत नव्हती... अनिल तीचा पाठलाग करत एका किंचीत रिकाम्या जागेवर आला... त्याची नजर भीरभीरत होती...
"कुठे गेली ही..."
स्वता:शी पुटपूटत त्या मोबाईलचा टॉर्च आजुबाजूला फिरवू लागला... तीथच आसपास लहान मोठ्या झाडांची गर्दी दिसत होती. गोलाकार कठड्याच पडझड झालेल बांधकाम आणी त्या कठड्याच्या बांधकामाचे दगड उचकटुन स्वता:चा डोलारा सांभाळत उभ अंबट चींचेच झाड अर्ध्याहून अधिक विहीरीत झुकले होते.. पन त्याची नजर तिला शोधत होती.. आणी तशी ती दिसली...
काही अंतरावरच, म्हणजे वीस एक पावलांवर ती पाठमेरी उभी होती... तीचा स्त्रीदेह तो न्यहाळतच होता...
अगदी शांत... मघाचे हुंदके देत रडण बंद झाल होत..
" आहो..... काही प्रॉब्लम झालाय का.....? घरी भांडण वगैरे...."
पन ती काहीच बोलत नव्हती.. तसा अनिल बोलत तीच्या दिशेने निघाला...
"हैलो..... मी तुमच्या बोलतोय....."
पन काहीच उत्तर नाही...
"च्यायला.... ऐकु येत नाही वाटत हीला.."
बडबडत त्यान मोबाईलचा प्रकाश आजुबाजूला परिसर न्यहाळत , पायाखालचे वीथभर उंच गवत तुडवत तो त्या महीलेच्या जवळ पोहोचला , हात पुढे केला तर तीला स्पर्श करता येईल इतक्या अंतरावर तो आला तशी ती म्हणाली..
"तीथच थांब......"
तसा अनिल जागेवरच थांबला पन न रहावून म्हणाला
" इतक्या रात्री अशा भयान एकांतात तुम्ही आलाय पन काहीतरी कारण आसेल ना...." काहीच न बोलता तीन खाली डाव्या बाजुला मान फिरवली तसा तीचा अर्धवट चेहरा दिसला...
खुपच देखणी... अगदी संगमरवरामधे कोरलेले सुंदर निरागस शिल्पच म्हणाव तशी.. बारीक कोरलेल्या सुरेख भुवया, थरथरणा-या पापण्यांमधुन तीचे रेखीव डोळे अधीकच व्याकुळ भासत होते ... सरळ नाक आणी नाजुक गुलाबाच्या कळीसारखे ओठ.... वीशीतली ती तरूणी असावी... अनिलची व्याकुळ पुरषी नजर तीच्या देहावरून अखंड फिरत होती...
तीला पहाताच अनिल देह भान विसरून गेला... तीला स्पर्श करण्याचा मोह त्याला आवरेनासा झाला... फक्त एका हाताच तर अंतर होत.. आणी तस पन इथ ती एकटीच आहे... पन मनात किंचीत भीती होती,
'म्हणजे तीला नाही आवडल तर ...?
आणी तीच्या घरच्यांना तीन सांगितल तर....?
तर काय... सांगायच, जिव देत होती म्हणुन वाचवली...'
थोड धाडस करत त्यान आपला हात पुढ केला तशी ती दोन पावल चालत पुढ गेली...
" पुढ येऊ नकोस...."
तीचा गोड आवाज, निस्सीम सौंदर्य आणी पोटात गेलेल अल्कोहोल या सर्वांच्या संयुगान तो भान हरपला होता... आता झटकन तीच्यावर झडप घालायची या पावित्र्यात त्यान दबक्या पावलांनी चालायला सुरवात केली... आणी झटकन तीचा हात पकडला... तीच्या थंडगार हाताच्या स्पर्शान अनिलच्या अंगावर सर्रर्रर्रर्रर्रर्रर कन काटा आला...
" सांगितल होत ना... पुढ येऊ नकोस म्हणुन ..."
एवढे मोजकेच शब्द तिच्या तोंडातुन बाहेर पडले आणी दुस-याच क्षणी अनपेक्षीत घडल ज्यान अनिल पुरता हदरून गेला...
काय घडलं असेल पुढे. कोण होती ती बाई जी रात्री फिरत होती. अनिलच काही बरं वाईट तर होणार नही ना ते बघुया आपण पुढच्या भागात.
.............To be continue.
Story writer- sanjay kamble
ही स्टोरी तुम्हला कशी वाटली ते आम्हला कॉमेंट बॉक्स मध्ये नक्की सांगा
0 comments: