पंधरा दिवसावर दिवाळी आलेली पन अवेळीच पाऊस कोसळत होता. तसा एक नेहमीचा दिवस, विशाल college ला जाण्याची तयारी करत होता. त्याचे वडिल मोलमजुरी करून कुटुम्बाचा उदर निर्वाह चालवायचे तर आई काही घरांमधे धुनभांडी करून मुलांच्या शिक्षणाला पैसे जमवायची. त्याचे मित्र प्रकाश (पक्या), सचिन, बंडू सर्वाची परिस्थिति सारखीच पण आईवडिलांच्या कष्टाची किंमत नसलेल्या आजच्या पिढीतल्या काही मुलापैकी हे होते.
विशाल ने पायातले बुट घालतच आईला आदेश दिला,
" थोडे पैसै दे, मित्राना पार्टी द्यायची आहे..." मुलाच्या हट्टासाठी तीने ही घर खर्चा साठी ठेवलेले पैसे त्याच्या हातात दिले आणि 'सांभाळुन गाडी चालव' म्हणत आत गेली.... नेहमी प्रमाने आईच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत विशाल गंज चढलेल्या जीर्ण तिजोरीच्या तडा गेलेल्या आरशात पाहून केस विंचरू लागल इतक्यात फायबरच्या पांढ-या खुर्चीवर ठेवलेला सात ते आठ हजाराच्या घरातला मल्टिमिडीया मोबाइल वाजला...
फोन उचलत समोरच्याला विशाल चार शिव्या हासडतच बोलु लागला,
" आरे आवरतोय...आज पार्टी देणार बोललोय ना... आलोच थोड्या वेळात.."
त्याच बोलण थांबवत समोरूचा मित्र बोलु लागला.
" पक्याचा accident झालाय, सरकारी दवाखान्यात नेलय, तीथच ये.."
बोलण ऐकुन विशालला धक्काच बसला. दारामागच्या खिळ्याला अडकवलेले पावसाळी jacket काढुन अंगावर घालत सर्रर्रर्रर्रर्र कन चेन ओढली आणी धावच बाहेर येत गाडी सुरू करून वेगात तो सरकारी रूग्नालयाच्या दिशेने निघाला.
पाऊस कमी झाला असला तरी ये जा करणा-या वाहनांमुळ हवेत उडणारा पाण्याचा दुस्कारामात्र तोंडावर यायचा , रस्ता किंचीत रिकामा दिसला तसा त्याच्या गाडीचा वेग वाढला. मनात नको नको ते विचार येत होते. 'कसा असेल पक्या. किती दंगा मस्ती केली आम्ही, लोक आम्हाला खुप वैतागत होते. पन आम्ही कधी कोणाला घाबरलो नाही, आणि जुमानलही नाही,'
गाडी रेस करतच तो दवाखान्याच्या गेटमधून आत शिरला. तीथ ती नेहमीचीच गर्दी दिसत होती. अनेक रुग्न त्यांचे नातेवाईक, धावपळ, गोंधळ अशात तो आपले मित्र कुठ दिसतात का शोधत फिरु लागला. इतक्यात त्याला समोर त्याचे काही मित्र दिसले. धावतच तो त्यांच्याकडे गेला
"कसा झाला accident . पक्या कुठाय...?"
घाबरलेल्या आवाजात तो विचारू लागला.
सर्व जन बोलत पक्या च्या बेड जवळ गेले, सलाईनच्या बाटलीतुन थेंब थेंब पडणा-या ग्लुकोजकडे पहात विशाल प्रकाशकडे पाहु लागला. डोक्याला किरकोळ दुखापत झालेली ज्यावर पांढरी जाळीदार पट्टी बांधलेली.. हातालाही दुखापत झालेली.. विशालकडे पहात त्यांच्यातला एकजन दबक्या आवाजात सांगु लागला.
"काही नाही रे... नेहमी प्रमाणे college ला येत होता. बस स्टॉप वर मुलीं समोर स्टंट करत स्लिप होऊन बाजूच्या खड्यात पडला.. नशीब मागे कुठली गाडी नव्हती नाहीतर icu room ऐवजी पोस्ट मॉर्टम room मधे असता..च्यायला बेकार वाटल पंन्नसभर लोक होती तीथ, एकही पुढ मदतीला आला नाही ..."
इतक्यात पक्या चे आई वडिल धावत रुग्नालयात पोहोचले. मुलाची अवस्था बघून ती माय डोक बडऊन घेऊ लागली..
" आर देवा काय झाल हे... कितीदा सांगितल यवस्तित गाडी चालीव म्हणून ... आर.. तुझा बा आजुन सायकल वरन कामाला जातोय, पन पोराच्या हट्टापाई कर्ज काढून गाडी घेतली... आणि तु हे करून बसलास व्हय र..."
ती धाय मोकलुन रडू लागली...
शोजारची एक मावशी त्याच्या आई ला शांत करू लागली... पक्याचे मित्र नजर चोरून आपापल्या जागी उभे होते, त्यातला एक एक जन मोबाइल ची रिंग वाजवत बाहेर पडू लागले...
डॉक्टराना भेटून त्याचे वडिल आले..
" किरकोळ दुखापत झालीये तीन चार दिवसात डिस्चार्ज देऊ अस म्हणाले.."
" थोडे पैसै दे, मित्राना पार्टी द्यायची आहे..." मुलाच्या हट्टासाठी तीने ही घर खर्चा साठी ठेवलेले पैसे त्याच्या हातात दिले आणि 'सांभाळुन गाडी चालव' म्हणत आत गेली.... नेहमी प्रमाने आईच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत विशाल गंज चढलेल्या जीर्ण तिजोरीच्या तडा गेलेल्या आरशात पाहून केस विंचरू लागल इतक्यात फायबरच्या पांढ-या खुर्चीवर ठेवलेला सात ते आठ हजाराच्या घरातला मल्टिमिडीया मोबाइल वाजला...
फोन उचलत समोरच्याला विशाल चार शिव्या हासडतच बोलु लागला,
" आरे आवरतोय...आज पार्टी देणार बोललोय ना... आलोच थोड्या वेळात.."
त्याच बोलण थांबवत समोरूचा मित्र बोलु लागला.
" पक्याचा accident झालाय, सरकारी दवाखान्यात नेलय, तीथच ये.."
बोलण ऐकुन विशालला धक्काच बसला. दारामागच्या खिळ्याला अडकवलेले पावसाळी jacket काढुन अंगावर घालत सर्रर्रर्रर्रर्र कन चेन ओढली आणी धावच बाहेर येत गाडी सुरू करून वेगात तो सरकारी रूग्नालयाच्या दिशेने निघाला.
पाऊस कमी झाला असला तरी ये जा करणा-या वाहनांमुळ हवेत उडणारा पाण्याचा दुस्कारामात्र तोंडावर यायचा , रस्ता किंचीत रिकामा दिसला तसा त्याच्या गाडीचा वेग वाढला. मनात नको नको ते विचार येत होते. 'कसा असेल पक्या. किती दंगा मस्ती केली आम्ही, लोक आम्हाला खुप वैतागत होते. पन आम्ही कधी कोणाला घाबरलो नाही, आणि जुमानलही नाही,'
गाडी रेस करतच तो दवाखान्याच्या गेटमधून आत शिरला. तीथ ती नेहमीचीच गर्दी दिसत होती. अनेक रुग्न त्यांचे नातेवाईक, धावपळ, गोंधळ अशात तो आपले मित्र कुठ दिसतात का शोधत फिरु लागला. इतक्यात त्याला समोर त्याचे काही मित्र दिसले. धावतच तो त्यांच्याकडे गेला
"कसा झाला accident . पक्या कुठाय...?"
घाबरलेल्या आवाजात तो विचारू लागला.
सर्व जन बोलत पक्या च्या बेड जवळ गेले, सलाईनच्या बाटलीतुन थेंब थेंब पडणा-या ग्लुकोजकडे पहात विशाल प्रकाशकडे पाहु लागला. डोक्याला किरकोळ दुखापत झालेली ज्यावर पांढरी जाळीदार पट्टी बांधलेली.. हातालाही दुखापत झालेली.. विशालकडे पहात त्यांच्यातला एकजन दबक्या आवाजात सांगु लागला.
"काही नाही रे... नेहमी प्रमाणे college ला येत होता. बस स्टॉप वर मुलीं समोर स्टंट करत स्लिप होऊन बाजूच्या खड्यात पडला.. नशीब मागे कुठली गाडी नव्हती नाहीतर icu room ऐवजी पोस्ट मॉर्टम room मधे असता..च्यायला बेकार वाटल पंन्नसभर लोक होती तीथ, एकही पुढ मदतीला आला नाही ..."
इतक्यात पक्या चे आई वडिल धावत रुग्नालयात पोहोचले. मुलाची अवस्था बघून ती माय डोक बडऊन घेऊ लागली..
" आर देवा काय झाल हे... कितीदा सांगितल यवस्तित गाडी चालीव म्हणून ... आर.. तुझा बा आजुन सायकल वरन कामाला जातोय, पन पोराच्या हट्टापाई कर्ज काढून गाडी घेतली... आणि तु हे करून बसलास व्हय र..."
ती धाय मोकलुन रडू लागली...
शोजारची एक मावशी त्याच्या आई ला शांत करू लागली... पक्याचे मित्र नजर चोरून आपापल्या जागी उभे होते, त्यातला एक एक जन मोबाइल ची रिंग वाजवत बाहेर पडू लागले...
डॉक्टराना भेटून त्याचे वडिल आले..
" किरकोळ दुखापत झालीये तीन चार दिवसात डिस्चार्ज देऊ अस म्हणाले.."
रात्रिचा डबा आई ने पाठवला होता. डबा संपवून शेजारच्या बेडवर सर्वजन मित्र गप्पा मारत बसलेले. accident word मधे फारशी पेशन्ट नसल्याने वर्दळही कमी होती.दवाखान्यातील नर्स नी पक्याला आराम करायला सांगितल आणि त्याच्या मित्राना दंगा न करण्याची ताकीत करत निघून गेली..
नर्स मागे फिरताच चौघेही तीच्या फिगर विषयी कमेन्ट पास करत मस्करी करु लागले...
नर्स मागे फिरताच चौघेही तीच्या फिगर विषयी कमेन्ट पास करत मस्करी करु लागले...
रात्रिचा साधारण एक वाजला असेल, बाहेर पावसाची रिप रिप सुरूच होती. डोळा लागतो न लागतो तोच एक काळीज पिळवटून टाकणा-या किंकाळीने विशाल खाडकन जागा झाला. तोंडावरील चादर बाजुला करून उठून बसला आणि आजुबाजुला पाहु लागला. पन काहीच नाही, सगळ काही सामान्य होत. नर्स आपापल्या कामात होत्या. उठून चालत चालत तो बाहेर आला पन काहीच नाही, ' शेवटी हा दवाखाना. कोणीतरी रडत, ओरडत असणार, चालायचच. अशी स्वताची समजुन काढत तो पुन्हा आत येऊन अंथरुणावर पडला. आणी झोपण्याचा प्रयत्न करू लागला. पुन्हा डोळा लागतो न लागतो तोच कोणाची तरी चाहूल लागली आणि तो जागा झाला, तोंडावरची चादर बाजुला करत पाहू लागला, समोर काही अंतरावर पंजाबी ड्रेस घातलेली एकोणीस, वीस वर्षाची एक मुलगी पाठमोरी ऊभी होती, नेहमीच्या सवयी प्रमाणे विशालने तीच्या फिगरचे calculations करत उठून उभा रहात थोडे impression मारायला सुरवात केली, तीने किंचीतस माग पाहिल आणि डोक्यावर ओढणी घेत तशीच पुढे चालत वार्ड च्या जिन्यावरून खाली उतरु लागली. तसा विशाल ही मागे चालू लागला..तीच्या मागे चालत तो जिन्यावर आला पन ती कुठेच दिसत नव्हती. तो तसाच पाय-या उतरत खाली आला तसा हवेतील गारवा जाणवू लागला. खाली तळमजल्यात खुप अडगळ होती, पेशंटना नेण्यासाठी लागणारी स्ट्रेचर. खराब झालेले मेडिकलची साधन, विखुरलेल साहीत्य.. पायरीवर उभ राहूनच त्याची नजर त्या मुलीचा शोध घेऊ लागली... ट्युबच्या प्रकाशात काही अंतरावर ती मुलगी तशीच पाठमोरी उभी होती. खाली पडलेल्या एका रिकाम्या सलाईन च्या बाटलीला पायाने खेळवत विशाल तसाच शिटी मारत, गाण गुनगुनत, आजुबाजुला पहात तीच्याकडे चालु लागला. फिनेल चा दर्प नाकात शिरला तस तोंड वेडवाकड करत आपला खेळ चालुच ठेवला. अजुनही ती तशीच पाठमोरी उभी होती . कोणतीच हलचाल न करता... जसजसा विशाल पुढे जात होता तसा हवेतील गारवा कमालीचा वाढत होता.
आता दोन, तीन पावले दुर होता तोच त्या मुलीने हाक दिली.
" ....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .. बरोबर ना....."
..to be continue
Next part
आता दोन, तीन पावले दुर होता तोच त्या मुलीने हाक दिली.
" ....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .. बरोबर ना....."
..to be continue
Next part
0 comments: