.
आता दोन, तीन पावले दुर होता तोच त्या मुलीने हाक दिली.
" .....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .. बरोबर ना....."
हे शब्द ऐकताच विशालच्या अंगावर सर्रर्रर्रर्र कन काटा आला... तोंडातली शिटी आतच विरून गेली. भीतीने त्याच्या तोंडातून आवाज फुटेनासा झाला. हाक ऐकुन तो जागेवरच थांबला. आवाज त्याच्या ओळखीचा होता. तो स्वता:ला सावरु लागला, तोच पुन्हा तीचा आवाज आला...
" बोल ना.....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .... होय ना. .."
आता मात्र त्याच्या पोटात भितीचा गोळा आला. अंग घामान भिजल होत, थरथर कापत तो फक्त समोर पहात होता. त्याला इथुन बाहेर पडायच होत. तोच बाजुच्या भिंतीवर असलेली ट्युब चर्रर्र चर्रर्रर्र आवाज करत बंद चालु होऊ लागली. आवंढा गिळत, भीतीने डोळे मोठे करून तो त्या मुलीकडे पहात होता... आपल्या काळजाचे ठोके त्याला स्पष्ट जणवत होते... ती मुलगी मागे फिरणार तोच बाजुची ट्युब फट् कन फुटली तसा सर्वत्र अंधार आणि भयान शांतता पसरली. थरथरत विशाल मागे फिरला, जिन्यावरून किंचीतसा प्रकाश खाली येत होता. विशाल तसाच जिवाच्या आकांताने जिन्याकडे धावत सुटला, पडत, धडपडत जिन्याच्या दिशेने धाऊ लागला. मागे पहाण्याची हिम्मत होत नव्हती. तसाच वेगाने पाय-या चढू लागला, अंग घामान भिजल होत पन जीव वाचवण्यासाठी तो धावत होता. तोच समोर ती मुलगी उभी दिसली. तीला पहाताच विशाल ची दातखिळी बसली आणि त्याचा तोल मागे गेला. पायरीवर जोरात डोके आपटले, तसाच गडगडत खाली आला.
त्याच्या डोक्यात झालेल्या खोल जखमेतून एकसारख रक्त येत होत. पाठीत हूक भरली होती त्यामुळे त्याला उठताही येत नव्हत. ती हळु हळू पाय-या उतरत खाली येऊ लागली...काळेभोर मोकळे सोडलेले केस, पांढरा लांब पायाच्या टाचेपर्यंतचा ड्रेस. तीचा चेहरा निरखुन पाहण्याचा प्रयत्न करू लागला पन अंधार असल्याने फक्त एक काळीकूट्ट आकृतिच तेवढी दिसत होती, भयान घोग-या आवाजात ती बोलु लागली...
" तुम्ही मला मरण यातना देऊन मोकळे झालात.... याच दवाखान्यात मी महीनाभर एका भयानक मरणाशी झुंझ देत राहिली...." विशाल डोळे मोठे करून फक्त पाहात होता... त्याच्या शरिरात शक्ति उरली नव्हती. ती जवळ येईल तशी याच्या काळजाची धड धड वाढली. ती विशालच्या काना जवळ येत पुटपूटली
" खुप धाडशी समजतोस ना स्वता:ला... मरणालाही घाबरत नाहीस, मरण यातना काय असतात याचा अनुभव तुला आणि तुझ्या मित्रांना मी देईन...ही ही ही..."
आता दोन, तीन पावले दुर होता तोच त्या मुलीने हाक दिली.
" .....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .. बरोबर ना....."
हे शब्द ऐकताच विशालच्या अंगावर सर्रर्रर्रर्र कन काटा आला... तोंडातली शिटी आतच विरून गेली. भीतीने त्याच्या तोंडातून आवाज फुटेनासा झाला. हाक ऐकुन तो जागेवरच थांबला. आवाज त्याच्या ओळखीचा होता. तो स्वता:ला सावरु लागला, तोच पुन्हा तीचा आवाज आला...
" बोल ना.....आपली नाही तर कोणाचीच नाही .... होय ना. .."
आता मात्र त्याच्या पोटात भितीचा गोळा आला. अंग घामान भिजल होत, थरथर कापत तो फक्त समोर पहात होता. त्याला इथुन बाहेर पडायच होत. तोच बाजुच्या भिंतीवर असलेली ट्युब चर्रर्र चर्रर्रर्र आवाज करत बंद चालु होऊ लागली. आवंढा गिळत, भीतीने डोळे मोठे करून तो त्या मुलीकडे पहात होता... आपल्या काळजाचे ठोके त्याला स्पष्ट जणवत होते... ती मुलगी मागे फिरणार तोच बाजुची ट्युब फट् कन फुटली तसा सर्वत्र अंधार आणि भयान शांतता पसरली. थरथरत विशाल मागे फिरला, जिन्यावरून किंचीतसा प्रकाश खाली येत होता. विशाल तसाच जिवाच्या आकांताने जिन्याकडे धावत सुटला, पडत, धडपडत जिन्याच्या दिशेने धाऊ लागला. मागे पहाण्याची हिम्मत होत नव्हती. तसाच वेगाने पाय-या चढू लागला, अंग घामान भिजल होत पन जीव वाचवण्यासाठी तो धावत होता. तोच समोर ती मुलगी उभी दिसली. तीला पहाताच विशाल ची दातखिळी बसली आणि त्याचा तोल मागे गेला. पायरीवर जोरात डोके आपटले, तसाच गडगडत खाली आला.
त्याच्या डोक्यात झालेल्या खोल जखमेतून एकसारख रक्त येत होत. पाठीत हूक भरली होती त्यामुळे त्याला उठताही येत नव्हत. ती हळु हळू पाय-या उतरत खाली येऊ लागली...काळेभोर मोकळे सोडलेले केस, पांढरा लांब पायाच्या टाचेपर्यंतचा ड्रेस. तीचा चेहरा निरखुन पाहण्याचा प्रयत्न करू लागला पन अंधार असल्याने फक्त एक काळीकूट्ट आकृतिच तेवढी दिसत होती, भयान घोग-या आवाजात ती बोलु लागली...
" तुम्ही मला मरण यातना देऊन मोकळे झालात.... याच दवाखान्यात मी महीनाभर एका भयानक मरणाशी झुंझ देत राहिली...." विशाल डोळे मोठे करून फक्त पाहात होता... त्याच्या शरिरात शक्ति उरली नव्हती. ती जवळ येईल तशी याच्या काळजाची धड धड वाढली. ती विशालच्या काना जवळ येत पुटपूटली
" खुप धाडशी समजतोस ना स्वता:ला... मरणालाही घाबरत नाहीस, मरण यातना काय असतात याचा अनुभव तुला आणि तुझ्या मित्रांना मी देईन...ही ही ही..."
घोग-या आवाजातील तीच विद्रुप हास्य ऐकुन प्राण कंठाशी आल्यासारखा विशाल जमीनीवर थरथर कापत पडला होता. त्याची केविलवानी नजर तीच्या चेह-यावर गेली, भितीने छाती फाडून काळीज बाहेर यावे तसा तो थरारला.. ह्रदय जोरजोरात धडधडू लागल.. त्यान एक दिर्घ श्वास घेतला आणि कायमचा शांत झाला.
दुस-या दिवशी पोस्ट मॉर्टम करून विशालच प्रेत घरच्यांच्या स्वाधीन करण्यात आल. सर्वजन या घटनेने मानसीक धक्यात होते. त्याच्या आई वडिलाचा आक्रोश ह्रदय पिळवटूण टाकत होता. पोलीस आणि डॉक्टर यांच्याकडून चौकशी अंती सांगण्यात आल की पाय घसरून पडल्यान डोक्याला गंभीर दुखापत झाली होती पण मृत्यु होण्याच कारण आहे hart attack ...
*****
जिवलग मित्राच्या अशा मृत्युने सर्वना खुपच वाईट वाटले. College मधे मन लागत नव्हते. पन आयुष्य हे जगावच लागत... विशाल गेला होता. आठ दिवसात सर्वकाही सामान्य झालं. आजपासुन दिपावलीच्या सुट्ट्या सुरू होणार होत्या. त्यामुळे accident नंतर पहिल्यांदाच प्रकाश सर्व मीत्राना भेटायला college ला आला होता. प्रकाश, सचिन आणि बंडू college च्या रसायनशास्त्राच्या lab मधे बोलत बसलेली. नेहमी चौघे असायचे पण आता विशाल त्यांच्यात कधीच परतणार नव्हता.... चोरी करून आणलेल्या पैशातून विकत घेतलेला गांजा, सिगारेट मधे भरून सिगारेट चे झुरके मारत बसले होते. कोणीतरी आल्याची चाहूल लागताच सर्व बाथरूम च्या दिशेने धावले.. आणि लपुन बसले... 'त्या' सिगरेट ने तीघानाही धुंध चढली होती...
"डोक खुप जड झालय रे..."
बोलतच सचिन तोंडावर पाणी घेत तसाच खाली बसला..तीघे तीथेच बसुन राहीले... आणी गांजा डोक्यावर हावी झाला....
"डोक खुप जड झालय रे..."
बोलतच सचिन तोंडावर पाणी घेत तसाच खाली बसला..तीघे तीथेच बसुन राहीले... आणी गांजा डोक्यावर हावी झाला....
******
" ये ...दार उघड...कोणी आहे का रे..."
धाड. धप्प धप्प कोणीतरी बाहेर दरवाज़ावर दनादन लाथा मरत ओरडत होत. डोळे चोळत सचिन जागा झाला ...डोक अजुनही जड झालेल बंडु दार बडवत होता तर प्रकाश टेबलवर बसुन कसले तरी लिक्वीड तयार करताना दिसला....सर्वत्र अंधार होता आणि दुरच्या एका खांबावरील दिव्याचा किंचीतसा उजेड तेवढा येत होता . काय चाललय त्याला समजत नव्हते.
" ये बंड्या .. काय झालय... का दारावर लाथा मारतोस..."
भेदरलेल्या पण हताश आवाजात बंडु बोलु लागला..
" college बंद झालय ...आपन आत आडकलोय... " त्याच्या चेह-यावर भीती स्पष्ट दिसत होती...
"राहूदे.. खुप रात्र झालीय रे. झोपू इथेच... सकाळी उघडेलच ना. का tension घेतोस."
शांतपणे सचिन म्हणाला..
तसा बंडु चिडला आणि हातबल झाल्यासारखा दरवाज्याला पाठ टेकवत खाली बसत बोलु लागला.. " आजपासुन सगळी कडे दिवाली च्या सुट्ट्या सुरू झाल्या आहेत..... उघडणार पन एक महीन्याने..."
त्याच बोलण ऐकताच सचिन डोक धरुन माटकन खाली बसला ... "मोबाइल.."
"पाहिले पन सर्व switch off झालेत..."
आता दोघे ही जोरजोरात ओरडू लागले, पन ऐकायला कोणीच नव्हत.. तोच घर्रर्र घर्रर्रर घर्रर्र असा जंगली हिंस्र श्वापदासारखा आवाज येउ लागला.... दोघेही शांतपणे आवाज ऐकु लागले... तोच मागुन कोणीतरी बोलु लागल
".. शुsssssssss. ओरडून काही होणार नाही .. भुक लागली तर इथ खायला काही नाही... ही ही ही ही .... "
......to be continue
next part
story writer- sanjay kamble
धाड. धप्प धप्प कोणीतरी बाहेर दरवाज़ावर दनादन लाथा मरत ओरडत होत. डोळे चोळत सचिन जागा झाला ...डोक अजुनही जड झालेल बंडु दार बडवत होता तर प्रकाश टेबलवर बसुन कसले तरी लिक्वीड तयार करताना दिसला....सर्वत्र अंधार होता आणि दुरच्या एका खांबावरील दिव्याचा किंचीतसा उजेड तेवढा येत होता . काय चाललय त्याला समजत नव्हते.
" ये बंड्या .. काय झालय... का दारावर लाथा मारतोस..."
भेदरलेल्या पण हताश आवाजात बंडु बोलु लागला..
" college बंद झालय ...आपन आत आडकलोय... " त्याच्या चेह-यावर भीती स्पष्ट दिसत होती...
"राहूदे.. खुप रात्र झालीय रे. झोपू इथेच... सकाळी उघडेलच ना. का tension घेतोस."
शांतपणे सचिन म्हणाला..
तसा बंडु चिडला आणि हातबल झाल्यासारखा दरवाज्याला पाठ टेकवत खाली बसत बोलु लागला.. " आजपासुन सगळी कडे दिवाली च्या सुट्ट्या सुरू झाल्या आहेत..... उघडणार पन एक महीन्याने..."
त्याच बोलण ऐकताच सचिन डोक धरुन माटकन खाली बसला ... "मोबाइल.."
"पाहिले पन सर्व switch off झालेत..."
आता दोघे ही जोरजोरात ओरडू लागले, पन ऐकायला कोणीच नव्हत.. तोच घर्रर्र घर्रर्रर घर्रर्र असा जंगली हिंस्र श्वापदासारखा आवाज येउ लागला.... दोघेही शांतपणे आवाज ऐकु लागले... तोच मागुन कोणीतरी बोलु लागल
".. शुsssssssss. ओरडून काही होणार नाही .. भुक लागली तर इथ खायला काही नाही... ही ही ही ही .... "
......to be continue
next part
story writer- sanjay kamble
0 comments: