पुन्हा दातावर दात आपटण्याचा आवाज ...
बंडू आणि सचिनच्या काळजाचा थरकाप उडाला. अंधार असल्याने वातावरण आणखी भयान वाटत होत.. दोघे एकमेका कडे पहात प्रकाश कडे चालु लागले.
" प......प.....पक्या..काय करतोयस....क क काय झालय तुला... बरा आहेस ना रे...."
भितीने आवंढा गिळत सचिन बोलु लागला..
बंडु मात्र भितीने तसाच थरथर कापत उभा होता..
दातावर दात आपटत खाली मान घालुन बसलेला प्रकाश पुन्हा बोलु लागला...
" खुप भिती वाटते काय रे...ही ही ही सससस...
हाफ्त्यावर आई बाबानी घेऊन दिलेल्या गाड्या गल्लीबोळात मुलींच्या मागे रेस करताना, त्याना घासून मारताना, त्यांचा पाठलाग करताना त्या मुलींना किती भिती वाटते, कधी विचार केलाय याचा....... ."
सचिन घाबरून प्रकाशच्या खांद्यावर हात ठेवत म्हणाला..." पक्या... काय बोलतोयस... काय झालय तुला..."
खाडकन उभ रहात प्रकाशन आपली नजर सचिनवर रोखली. लालबुंद डोळे, क्रुर निश्तेज चेहरा, आणि घोग-या, रागिट झालेल्या त्याच्या आवाजातली भिषणता आता स्पष्ट जाणवत होती.... त्याच्याकडे पहाताच सचिन वेगाने मागे सरकला.
पुन्हा कट कट, कट कट दातावर दात आपटत प्रकाश बोलू लागला...
" ह्या प्रकाशने सांगितले म्हणून माझ्या अंगावर acid फेकलत ना .. शरीरावर लाल मुंग्यांच वारुळ उठाव अशा यातना झाल्या होत्या माझ्या शरिराला, मेणकागद पाघळुन जावा तस माझ अंग पाघळल, वितळुन गेली माझी सारी स्वप्न, एका क्षणात सा-याची राख केली तुम्ही.... माझी आई बाबा, माझ्या कडे बघून ढसाढसा रडले, त्यांच तुटणार काळीज मला जाणवत होत..." त्याच्या आवाजात खुपच वेदना होती
दरवाजाला चिकटुन उभा असलेल्या बंडूची दातखिळी बसायची वेळ आली.
" पक्या.... काय बडबडतोयस...मला भिती वाटतेय भावा..."
दातावर दात आपटत पुन्हा प्रकाश बोलू लागला...कट कट, कट कट.
" पक्या,....ही ही ही पक्या.. नाही..... मी सोनाली.... आठवल का..."
त्याचे शब्द कानावर पडताच दोघे गंभिर पने प्रकाशकड पाहु लागले... आता रूम मधे भयान शांतता पसरली.... अचानक प्रकाश चा चेहरा बदलूत सोनाली चा चेहरा आला....
आणि दुस-याच क्षणाला acid ने विद्रूप झालेले तीचे रुप दिसले तसे घाबरून बंडू आणि सचिन खाली कोसळले. पुढे पायाच्या टाचा घासत ते मागे सरकु लागले. दोघाच्याही तोंडातून आवाज फुटत नव्हता....
दातावर दात आपटत पुन्हा प्रकाश बोलू लागला...कट कट, कट कट...
" तुमचा मित्र विशाल..ही ही ही .मी प्रकाशच्या प्रेमाला नकार दिला तेव्हा तोच म्हणाला होता ना
' आपली झाली नाही तर दुस-या कोणाची होऊ द्यायची नाही, मेलो तरी चालेल...'
काय रे...आम्ही मुली जन्माला येतो तेव्हा आमचे आईवडिल तुमच्या नावावर आम्हाला लिहून टाकतात का...(दिर्घ श्वास घेत).. बिचारा विशाल .. मला घासुन गाडी मारत ओरडायचा.... 'आपली नाही तर कोणाचीच नाही '...'मी मरणाला भित नाही ' म्हणत होता पन बिचारा भितीनच मेला... आठवल का....?"
सचिन बंडूकडे पहात बोलु लागला...
"ही सोनाली कुठून आली.. ती कधीची मेलीय पक्या घाबरवतोय आपल्याला....."
प्रकाश चालत चालत त्या दोघाच्या दिशेने निघाला. दातावर दात आपटत पुन्हा प्रकाश बोलू लागला...कट कट, कट कट.
"मी पन अशीच घाबरली होती ना...ते बघ सल्फ्युरिक acid ... बंडू ....तु इथूनच चोरल होतस ना ते.... आज तुम्हा तीघाना मरण, आणि नरक याचा जवळुन अनुभव येईल. ही ही ही...."
प्रकाशच बोलन ऐकताच सगळ लक्षात येऊ लागल. त्यांच्याच college मधली एक हुशार मुलगी. मध्यम वर्गीय कुटुम्बातली, खुप देखणी त्याहून मोहक, मनमोकळी, प्रकाश तिच्यावर एकतर्फी प्रेम करायच, पन ती कोणताच प्रतिसाद देत नव्हती. तीच्या मागे वेगात गाड्या फिरवण, गाडी घासुन मारन, रस्त्यावर तीचे नाव घेऊन हाक मारन हे नेहमीच. पन ती आपल्याला नेहमी नकार देते...म्हणजे दुस-या कोणावरतरी प्रेम करत आहे म्हणून तीच्या तोंडावर चौघा मित्रानी लपुन acid फेकल होत....
प्रकाश च बोलन ऐकुन दोघानाही घाम फुटला. दोघे त्याच्या समोर हात जोडून माफी मागू लागले....
प्रकाश मागे फिरला, चालत चालत त्याने बाजुच्या टेबल वर ठेवलेले काचेचे चंचुपात्र हातात घेतले...आणि दातावर दात आपटत पुन्हा प्रकाश बोलू लागला...कट कट, कट कट...
" ससससस माझ्या अंगावर acid फेकून पळून गेलात, माझी काय अवस्था झाली होती तुम्ही पाहीली नव्हती... महिनाभर मी मरणाला तोंड देत होते... माझ्या आई बाबाना अन्न गोड लागत नव्हत... पन माझ्या लहान बहिणीसाठी त्यांना जगावच लागणार होत..पन तुम्हाला मी दाखवते मरण किती भयानक असते ते .कट कट कट.." इतके बोलून प्रकाश ने हातातले acid चे पात्र व वर वर उचलायला सुरवात केली...
" पक्या......पक्या ..... काय करतोयस तु....." सचिन आणि बंडु घाबरून ओरडतच मागे सरकु लागले...
प्रकाशने त्यांच्याकडे पहात भयान हास्य करत
पात्रातील द्रव स्वता:च्या डोक्यावरून ओतायला सुरवात केली..... तशी त्याच्या अंगावरची स्कीन गळुन खाली पडू लागली.... करपलेल्या कातडीचा करपट वास काही क्षणातच रुममधे पसरला... तो पांढरट धर सर्वत्र पसरू लागला तसा दोघांनाही ठसका लागल... काळजाचा थरकाप उडवणार हे दृष्य पाहून सचीन आणि बंडु जोर जोरात जिवाच्या आकांताने ओरडू लागले, रूम मधे चमडे जळालेला दर्प पसरु लागला...इतक्यात प्रकाश ही असह्य वेदनेने जिवाच्या आकांताने ओरडु लागला. ...
"आई........ग....आई.........मेलो........ग...आई......सचिन तु acid टाकलस माझ्या अंगावर..." अस म्हणत हातातल्या चंचुपात्रातील शिल्लक राहीलेले acid त्याने आपल्या जिवलग मित्रांच्या तोंडावर फेकले...तसे तीघे ही एखाद्या जनावरा प्रमाने ओरडु लागले .. डोक्यावरचे केसही करपले. त्रिव्र अॅसिड आपला परिणाम करू लागले शांतता भेदणा-या त्या किंकाळ्या त्या रुममधे विरून गेल्या...
*****
दहा दिवसा नंतर...
पोलिस सब इन्स्पेक्टर प्रेस कॉन्फरन्स मधे....
" तीघा मित्रानी एकमेकाच्या अंगावर जे acid फेकल त्याची त्रिव्रता थोडीे कमी केली होती... त्यामुळेच ते इतके दिवस जिवंत राहू शकले. त्यांच्यातला प्रकाश ला खुप दुखापत झाली आहे. डोळे कायमचे गेलात तर तीघांचेही चेहरे acid ने वितळलेत..ते इतके दहशती खाली आहेत की काहीच बोलु शकत नाहीत . तिघाचे ही चेहरे जळालेत पन त्यांच्या जिवीतास आता धोका नाही अस डॉक्टर म्हणालेत. .thank you.."
सब इन्स्पेक्टर चालत चालत काही दुर उभ्या एका महिलेकडे जात म्हणाले....
" thanks madam.... तस कायदा स्वप्नावर विश्वास ठेवत नाही पन हे बेपत्ता तरुण कुठच सापडत नसल्याने तुमच्या सांगण्यानूसार आम्ही या तरुणांपर्यन्त पोहचु शकलो...."
त्या बाई शांतपणे म्हणाल्या....
" ही मुल college lab मधे अडकी आहेत अस माझ्या मुलीन मला स्वप्नात येऊन सांगितल.... माझी मुलगी....सोनाली.... अशाच एका acid हल्ल्यात मरण पावली.एखाद्या नाजुक कळी सारखी माझी सोनाली... मेणकागदा सारखी पाघळून गेली. लहान असताना पायात इवलासा काटा रुतला तरी रडतच माझ्या कुशीत शिरणारी माझी मुलगी महिनाभर मरणाशी झुंझ देत राहीली... जीभ,ओठ जळाले होते त्यामुळे तीला बोलताही येत नव्हत.... शुद्धीवर येताच दुस-याच क्षणाला पुन्हा बेशुद्ध व्हायची ..तीच्यावर हल्ला करणारे कधीच सापडले नाहीत..." बोलता बोलता त्यांचे डोळे पाणावले...इतक बोलुन तशाच त्या चालत चालत निघुण गेल्या ...
तीघेही वाचले चेहरे विद्रुप झाले तरी हात पाय धड होते..पन हे जग पहायला दृष्टी नव्हती... आता आयुष्यात राहीला काळोख ....काळोख...... आणी फक्त काळोख... पण असह्य यातना भोगत मरण कवटाळलेल्या सोनालीच्या आत्म्यान त्यांना का वाचवल हे कोडच होतं... त्यांचातला जो तो आपल्या परीन याचा अर्थ समजुन घेत होता.....
समाप्त....
Story writer - sanjay kamble
0 comments: