घात.Ghaat marathi horror story part-3

अरे मला उमेश बोलवत असल्याचा भास होतो रे..आणि रात्रि अचानक जाग येते....."
त्याच बोलन ऐकुन त्याच्या मित्राने तोंडात चघळत असलेल्या माव्याची पिचकारी बाजुला मारली आणी डोक्यात चपाट मारत म्हणाला.
" यडा आहेस तु.. फट्टू साला..."
तसा दुसराही म्हणाला

" नाहीतर काय.. चल रे या फट्टुच्या नादी लागुन फायदा नाही..."
त्याला फट्टु म्हणतच दोघे तीथुन निघुन गेले... पन हे कशाबद्दल बोलत होते काहीच समजत नव्हत.. मी थोडा वेळ अनिकेत कडे निरखुन पाहील, त्याच्या मनावर एक दडपन असल्या सारख वाटत होत... आमची मैत्री नव्हतीच , तरी पुढ जाऊन विचारावस वाटल पन तो लक्ष न देताच निघुन गेला. आणि फारसा विचार न करता मी ही घरी परतलो...  
******
         कधी ही रात्र संपते अस झाल होत...
आज झोप येतच नव्हती...  अस्वस्थ आणि उतावीळ मन थोड भुतकाळात गेल... मला आमची ती भेट आठवली...  
       नेहमी प्रमाणे मी आणी मित्र सचीन गप्पा मारत होतो. सचिनने च्विंगम खोलुन नेहमीप्रमाणे कव्हर माझ्या वरच्या खिशात घालुन च्विंगम चघळत college च्या भिंतीला चिकटुन उभा राहीला.. इतक्यात त्याला लांबुन आपली gf येताना दिसली...
" संजू.... थांब इथच... एकाच मिनीटात येतो.."
त्यान तोंडातील च्विंगम भिंतीवर चिकटवला आणी तीच्यावर impression मारायला गाडी घेऊन तीच्या मागे गेला, मी त्याला फक्त एक स्माईल देत तीथच उभा होतो इतक्यात आपली मैत्रिणी 'सुहानी' सोबत बोलत समोरून मला 'ती' येताना दिसली..
        'ती'....खुप देखणी नव्हती पन माझ्यासाठी खुपच सुंदर होती...  कपाळावर  बारीकशी टिकली, .. मोठे आणी स्वच्छ पाणीदार डोळे.. काळेभोर मोकळे सोडलेले केस वा-याने चेह-यावर येताच उजव्या हाताने सावरनारी ... फिक्कट गुलाबी ओठ, नाकावर चौकोनी फ्रेमचा चष्मा, छानसा पंजाबी ड्रेस.... खुपच साधी रहात होती , तरीही सहज एखाद्याच्या मना भरेल आशी , 'ती'... मी दोन वर्षापासुन तीच्यावर एकतर्फी प्रेम करायचो .. खरतर तीला पाहील्याशिवाय दिवसच पुर्णच होत नसे... ती समोर दिसताच काळजाची धडधड जास्तच वाढायची... पन आजवर तीच्याशी बोलण्याची हिम्मतच झाली नव्हती.. मी तीला लाईक करतोय हे कदाचीत तीला माहीत असाव कारण तीच्या एकदोन मैत्रीणी मला तीचा आशिक म्हणुनच ओळखायच्या...
        समोरून येत 'ती' आपल्या मैत्रीणीसोबत बोलत माझ्या अगदी शेजारी येऊन थांबली पन तीच लक्ष माझ्याकडे नव्हत .. माझ्यापासुन काही अंतरावरच.. मी जाम खुश झालो. काय छान दिसत होती , खरच परमेश्वर एखाद्याला किती निरागस बनवतो ना, ते खळखळून हासण, ते मोजक बोलण. बोलता बोलता ती भिंतीकड सरकत होती आणि त्या वेळी माझ्या लक्षात आल की माझ्या मित्राकडून खुप मोठी चुक झाली... ते च्विंगम तीच्या अगदी मागे भिंतीला लागलेल होत, मी काही बोलणार तोच ती आणखी मागे सरकली , तीच्या केसांना चिकटणार तोच तीचा हात पकडुन जोरात खेचल. तीला झटकन माझ्याकडे खेचले. या अनपेक्षीत प्रकारान तीच काय पन तीच्या मैत्रीणीही अस्वस्थ झाल्या.. ती मात्र चांगलीच संतापली. काही बोलणार तोच मी तीला ते च्विंगम दाखवल जे केसांना चिकटल असत, शाब्बासकी मिळणारच होती , तीला सांगण्याचा प्रयत्न करत माफी मागितली त्या वेळी तीचही लक्ष्य च्विंगन वर गेल आणी माझ्या खिशातल कव्हर तीन पाहील... संपल.... सचीन ने माझ्या खिशात कोंबलेल ते कव्हर पाहुन माझ्या भावी लव्हर ला इतका इतका राग आला की माझ काही ऐकायच्या आतच खाडकन माझ्या कानाखाली वाजवत आपल्या पासुन दुर रहा म्हणून दम भरला...
सर्वच थक्क झाले...
जास्त मी... मला हे अनपेक्षीतच होत... तीच्या सोबत असलेल्या सुहानी ने ही भरपुर तोंडसुख घेतल. शेवटी माझी तक्रार प्रिंसिपल कडे झाली.. ती नको म्हणत होता पन तीची मैत्रीण सुहानी ओढतच प्रिन्सीपल कडे घेऊन गेली..तीखट मीठ लाऊन खुप काही सांगितल ..
झालं...
एका आठवड्यासाठी मला रस्टिकेट केल गेल... आणी ज्या गैरेज मधे रोज पार्ट टाईम काम करायचो तीथे काही दिवस फुल्ल टाईम कराव लागणार होत...  केबीन मधुन बाहेर येताच दोघी समोर दिसल्या... मी काही न बोलता तसाच निघून गेलो... काही न करता माझ्या प्रेमाचा असा शेवट होईल अस स्वप्नातही वाटल नव्हत.... आधी निदान तीला चोरून का असेना पहाता येत होत पन आता तीन लांबच रहा म्हणून दम दिला होता....  पन ज्याच्या च्विंगमने हे घडवल त्या माझ्या मित्राच सचिनच प्रेमप्रकरण जोरात सुरू होत..
****
         दोन दिवस झाले असतील, त्या रात्रि खुप पाऊस पडत होता... गैरेज बंद करुन जात होतो की मोबाईल वाजला... समोरच्याच बोलण संपताच मोबाईल खिशात ठेवत बाईक घेऊन घईघाईत बाहेर पडलो..
तीच्या मैत्रीणीचा कॉल होता...
'तीला खुप ताप भरलेला आणि तीची मैत्रीण सुहानी आपला boyfriend उमेश birthday celebrate करायला बाहेर गेलेली.. रात्र खुप झाल्याने कोणि डॉ. तीच्या मैत्रीणिचा call घेत नव्हता... आणि जे घेईल ते त्यानाच hospital ला यायला सांगत.. तीची तब्बेत बिघडतच चालली तशा सर्वजणी खुप घाबरलेल्या .. त्यांच्यातील एका मुलगी मला तीचा आशिक म्हणून ओळखत होती..  तीने मला call करुन तीची तब्बेत बरी नसल्याच आणि डॉक्टर भेटत नसल्याच सांगितल..'
 क्षणाचाही विलंब न करता मी तीथल्याच एका डॉक्टरला उचलला आणि त्यांच्या रुमवर आलो पन आत न जाता त्यांच्या रुम बाहेरूनच तीला पाहील.. डोळ बंद करून ती पडून होती, तापाने अंग थरथरत होत... डोक्यावर ठेवलेली कापडी पट्टी काढत डॉक्टरने काही औषध लिहुन चीठ्ठी लिहुन माझ्या हातात दीेली तसा औषध आणायला बाहेर पडलो मुसळधार पाऊस त्यातच खुप रात्र झालेली... डॉक्टरला त्याच्या घरी पोचवुन मी मेडीकल शोधु लागलो... तासभर फिरून शेवटी एक मेडिकल सापडल.. औषध घेऊन रूमवर तीच्या मौत्रिणीकड दिलीत आणी घरी परतलो... ती बरी व्हावी एवढी अपेक्षा होती...
****
         त्या दिवशी ती रूम वरून ती सुट्ट्यांसाठी आपल्या घरी निघाली होती... रात्रि ९ ची गाडी असल्याने ती ८ वाजता बाहेर पडली... ती बसमधुन खाली उतरली तीथेच मी गैरेज मधे पार्टटाईम काम करायचो... रिपेअरीला आलेल्या गाडीच्या आडुन तीला पाहील आणी देवाचे आभार मानले... तीच लक्ष माझ्याकडे नव्हत.. बाजुच्या एक शॉर्टकट ने ती चालत स्टेशन कडे निघाली तसा मी घाबरलो.. कारण रस्ता खुपच धोकादायक आणी सुनसान असल्याने वाटमा-या , चो-या चका-या व्हयच्या..
        आपल्या दोन्हा बैग सावरत तीच चालण सूरु होत... पन अचानक तीच्या लक्षात आल की कोणीतरी आपला पाठलाग करतय... मागे पहाण्याची हिम्मत होत नव्हती... तीन आपला चालण्याचा वेग तसाच ठेवला.. पन मागुन कोणीतरी झपाट्यान पावल टाकत आपल्या दिशेन येत असल्यासारख वाटु लागल.. थोड धाडस करत थांबुन तीन मागे पाहील तर काही अंतरावर अंधुक प्रकाशात चार ते पाच मुल चोरट्या नजरेने तीच्याकडे पहात आपापसात काहीतरी कुजबूजत होती...
त्यांना पाहताच तीच्या काळजाची धडधड वाढली... आपल्या बैग उचलुन तीन चालण्याचा वेग वाढवला तसे मागुन येणा-या मुलांच्या चालण्याचा वेग हि वाढु लागला.. तीला आता चांगलाच घाम फुटला होता.. जोरात ओरडाव म्हंटल तरी आजुबाजूला अंडर कन्स्ट्रक्शन बिल्डिंग तेवढ्याच होत्या, दहा मिनीटाचा हा शॉर्टकट खुप महागात पडतोय अस वाटत होत...  भीतीने तीच्या डोळ्यामधे पाणी आल, घशाला कोरड पडली. आवंढा गिळतच  थरथरत्या हातानी बैगेतून मोबाइल काढायचा प्रयत्न केला आणि नेमका मोबाइल खाली पडला... ती मोबाइल उचलायला खाली वाकली तसा त्या मुलानी तीच्या दिशेेने चालण्याचा वेग वाढवला...त्यातला एकजन तीच्या जवळ पहोचलाच होता तोच   " hello madam.." म्हणून मी तीला जोरात हाक मारली तशी तीन झटकन उभा राहात माझ्याकडे पाहील..
" बर madam... तुम्ही म्हणताय तर दहा रूपये हमाली द्या... पन बैगा खुप जड आहेत हो... आजकाल महागाईच्या जमान्यात दोन लहान मुल , बायको असा संसार आणी एवढे कमी पैसे घेऊन परवडत नाहीत हो..."
  तीच्या चेह-यावर भीती स्पष्ट दिसत होती.. पन मला पहाताच तीची भीती नाहीशी झाल्यासारखी वाटली...  मला समोर पहाताच ती टवाळखोर मुल बेत फसल्यासारखी वैतागुन मागे परतली... तीच्या नजरेत न पहाता मी म्हणालो ..
" I m sorry  गायत्री ...  तुमच्या समोर आलेल तुम्हाला आवडत नाही पन नाइलाज होता... हा रस्ता चांगला नाही... मी तुम्हाला स्टेशन पर्यंत सोबत देतो..."
तशी माझ्याकडे पहात म्हणाली...
" आजुन रागावला आहेस माझ्यावर ....sorry रे.. आणी thanks.. त्या रात्रि आणि पुन्हा आज मदत केल्याबद्दल...  गैरसमज झाला होता रे माझा.."
ती चक्क माझ्याशी बोलत होती... माझ्याशी... वेड लागतय की काय अस झाल...
माझा आनंद गगनात मावत नव्हता ...
" वर्षा ने माझे सगळे गैरसमज दुर केले,  त्यानंतर तुला sorry बोलायच , तुझी माफी मागायची म्हणुन शोधु लागली.. पन तु कुठे सापडत नव्हतास...आणी दिसलास तर मलाला पहाताच नेहमीप्रमाने आपला रस्त बदलत होतास."
   ती बोलत होती,  तीचा तो गोड आवाज ऐकतच रहाव वाटत होत..
 
बोलता बोलता कधी स्टेशन आल समजलच नाही.. तीला ट्रैवल मधे बसवून मी खाली आलो.. उभा खिडकी शेजारी येत म्हणलो...
" madam... दहा रूपये ....हमाली....? माझी छोटी छोटी मुलं , बायको....."
ते ऐकताच ती खुपच खळखळू हसु लागली.. मी खुप आनंदने तीच्याकडे पहात तीच हसण काळजात साठवत होतो... ती निघुन गेली आणी थोड्या वेळातच whatsapp वर तीचा मेसेज आला... त्या दिवसापासुन फोनवर गप्पा मेसेज नेहमीच झाल... या काही दिवसात आम्ही खुप जवळ आलो होतो. एकमेकाशी बोलल्याशिवय दिवस पुर्ण होत नसे..
college च्या पहील्या दिवशी तीला प्रपोज करणार होतो... ती ही भेटायला तीतकीच आतुर होती.. पन जेव्हा college सुरु व्हायला दोनच दिवस शिल्लक होते तेव्हापासुन अचानक तीचा मेसेज येण बंद झाल...फोन पन स्विच अॉफ दाखवत होता... आज महीना होत आला तीच्यासोबत काहीच contact झाला नव्हता....सगळीकडे तीचा शोध घेतला पन कुठेच तीचा पत्ता लागत नव्हता उद्या तीला भेटायला घरी जायच होत म्हणून खुप खुश होतो... झोप तर काही केल्या येत नव्हती पन ती रात्र कोणासाठीतरी काळरात्री ठरणार होती....
    ----------------***---------------  
     
  त्याच रात्रि अनिकेत एकटाच घरीच होता...
अनिकेत... उमेश चा जिवलग मित्र... देखणा, जीम मधे जाऊन छान तब्बेत कमावलेली.. जिवलग मित्र गेल्याच्या धक्याने खुप निराश झालेला... एकटाच आपल्या रूम मधे बसुन मोबाइल वर टाईमपास करत होता... तो एक निनावी फोन आला...  त्यान सहजच कॉल रिसीव्ह केला...
" हैलो...."
पन पलीकडून कोणताच प्रतिसाद येत नव्हता... दोन तीन वेळ हैलो म्हणाला पन काहीच नाही ..
...to be continue 
Story writer sanjay kamble

0 comments: